звышцвёрды, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца вельмі вялікай цвёрдасцю. Звышцвёрдыя сплавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злая́касны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі шкодны, небяспечны для жыцця. Злаякасная пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галавало́мны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі складаны, цяжкі для разумення. Галаваломная задача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі дробны. Драбнюткія каплі. Драбнюткія зярняткі маку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ксі-спадні́ца, ‑ы, ж.

Вельмі доўгая спадніца; проціл. міні-спадніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелама́н, ‑а, м.

Той, хто вельмі любіць музыку і спевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрацэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з вельмі малой, недаразвітай галавой.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярзля́к, мерзляка, м.

Разм. Чалавек, вельмі адчувальны да холаду, марозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

Разм. Вельмі знясіліць, намучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перажаўці́ць, ‑жаўчу, ‑жоўціш, ‑жоўціць; зак., што.

Разм. Зрабіць вельмі жоўтым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)