вібратэрапі́я

(ад вібра- + тэрапія)

прымяненне механічных ваганняў (вібрацый) у лячэбных мэтах; адзін з метадаў фізіятэрапіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ксено́н

(ад гр. ksenos = чужы)

хімічны элемент, адзін з інертных газаў, які прымяняецца ў электратэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́цца-во́чэ

(іт. mezza voce = напаўголаса)

ціхае, няпоўнае гучанне голасу; адзін з прыёмаў вакальнага выканання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перыядыза́цыя

(ад перыяд)

падзел працэсаў развіцця на асноўныя перыяды, што якасна адрозніваюцца адзін ад аднаго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

постпаке́т

(ням. Postpaket, ад Post = пошта + Paket = пакунак)

цюк з пісьмамі, адрасаванымі ў адзін пункт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штос

(ням. Stoss)

1) старадаўняя азартная картачная гульня;

2) сп. адзін з прыёмаў у фехтаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ніхто́, ніко́га, ніко́му, ніко́га, нікі́м, ні аб кім; займ. адмоўны.

1. Ні адзін чалавек, ні адна жывая істота.

Н. не прыйшоў.

Н. не хацеў з ім сябраваць.

2. у знач. наз. ніхто́, толькі ў Н і Т, м. і ж. Пра чалавека, які не мае ніякага дачынення да каго-н.

Хто ён табе? — Ніхто.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакале́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка.

З пакалення ў п. перадаецца што-н. (у спадчыну дзецям ад бацькі, малодшым ад старэйшых).

2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час.

Сучаснае маладое п.

3. Група людзей, блізкіх па ўзросце, аб’яднаных агульнай дзейнасцю.

П. музыкантаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гі́льдыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. У сярэдневяковай Еўропе: аб’яднанне купцоў або рамеснікаў, якія абаранялі інтарэсы сваіх членаў.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі: адзін з разрадаў, на якія падзялялася купецтва ў залежнасці ад маёмаснага стану.

Купец другой гільдыі.

3. Увогуле саюз, аб’яднанне людзей адной ці падобных прафесій, мэт.

Г. літаратараў.

|| прым. гільдзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злучы́цца, злучу́ся, злу́чышся, злу́чыцца; зак.

1. Утварыць адно цэлае, зліцца адзін з другім.

Войскі злучыліся.

З. шлюбам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Дакрануўшыся, змацавацца, звязацца.

Канцы правадоў злучыліся.

3. з кім-чым. Увайсці ў зносіны, устанавіць сувязь.

З. з кім-н. па тэлефоне.

|| незак. злуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. злучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)