Verbum

акрыта́рхі

(ад гр. akritos = няясны + arche = паходжанне)

група выкапнёвых аднаклетачных марскіх водарасцей або іх цыстаў незразумелага паходжання акруглай, эліпсападобнай, шматвугольнай формы з гладкай або зярністай кропкавай паверхняй, часам з вырастамі, вядомая ад пратэразою.

гра́нула

(лац. granulum = зярнятка)

1) цвёрды камячок якога-н. рэчыва ў форме зерня (напр. суперфасфату;

2) зярністае ўключэнне ў цытаплазме жывёльнай або расліннай клеткі;

3) адно з утварэнняў зярністай формы на паверхні Сонца.

грануля́цыя

(ад лац. granulum = зярнятка)

1) наданне якому-н. рэчыву формы зярнят, невялічкіх камячкоў;

2) новая тканка, якая разрастаецца пры загойванні раны і часта мае зярністы выгляд;

3) астр. бачная зярністасць сонечнай паверхні.

капту́р​¹

(польск. kaptur, ад чэш. kaptour)

1) дзіцячы або жаночы галаўны ўбор у выглядзе шапачкі з вушкамі;

2) невялікі дах, навес конусападобнай формы над чым-н.;

з коптурам — вышэй краёў, з верхам.

машта́б

(ням. Maßstab, ад Maß = мера, памер + Stab = палка)

1) адносіны даўжыні ліній на карце, глобусе, плане да іх сапраўднай даўжыні на мясцовасці;

2) сродак выразнасці архітэктурнай формы;

3) перан. велічыня, размах, значэнне.

метамарфо́за

(фр. métamorphose < лац. metamorphosis, ад гр. metamorphosis = пераўтварэнне)

1) біял. пераход адной формы развіцця ў другую са змяненнем знешняга выгляду і функцый (напр. м. вусеня ў матыля);

2) значная перамена, істотнае змяненне.

фармалі́зм

(фр. formalisme, ад лац. formalis = які датычыць формы)

1) фармальнае стаўленне да чаго-н. на шкоду справе;

2) кірунак у эстэтыцы, мастацтве, літаратуры, філасофіі, які надае асноўнае значэнне форме, яе знешняму выражэнню.