тузлу́к, ‑у, м.

Спец. Раствор кухоннай солі для засолу рыбы, ікры і іншых прадуктаў, а таксама скураной сыравіны.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуміга́цыя, ‑і, ж.

Спец. Абкурванне ядавітай парай або газамі раслін, заражаных шкоднікамі, а таксама памяшканняў з мэтай дэзінфекцыі.

[Лац. fumigatio ад fumigo — акурваю, дымлю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаху́ля, ‑і, ж.

Вадзяны звярок атрада насякомаедных з каштоўным футрам бура-шэрага колеру, а таксама футра гэтага звярка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрона... (а таксама храна...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны іх да часу, напрыклад: хронаметраж.

[Ад грэч. chrónos — час.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чорна... (а таксама чарна...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «чорны», напрыклад: чорнагаловы, чорнарабочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырвона... (а таксама чырвана...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «чырвоны», напрыклад: чырвонаармейскі, чырвонагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапава́льня, ‑і, ж.

Уст. Майстэрня або памяшканне, дзе апрацоўваюць, валяць шэрсць, а таксама вырабляюць з яе валеныя рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камерге́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: прыдворны чын старэйшага рангу, а таксама асоба, якая мае такі чын.

|| прым. камерге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кандэля́бр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Падсвечнік для некалькіх свечак, а таксама падстаўка-свяцільня для электрычных лямп, звычайна ў выглядзе свечак.

|| прым. кандэля́бравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кане́чнасці, -ей, адз. кане́чнасць, -і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, а таксама органы руху ў жывёл.

Верхнія канечнасці.

Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)