Subjékt

n -s, -e

1) суб’е́кт

2) грам. дзе́йнік

3) пагардл. суб’е́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Súperlativ

m -s, -e грам. найвышэ́йшая ступе́нь

◊ in ~en spréchen* — перабо́льшваць, перавялі́чваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Cásus

['ka:]

m -, -

1) ка́зус, (рэ́дкі) вы́падак

2) грам. склон

oblíquer ~ — уско́сны склон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Feminínum

n -s, -na грам.

1) жано́чы род

2) назо́ўнік жано́чага ро́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Aspékt

m -(e)s, -e

1) аспе́кт, пункт гле́джання

2) грам. трыва́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zwíschensatz

m -es, -sätze грам. дада́ны сказ, які́ знахо́дзіцца ўнутры́ гало́ўнага ска́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Вуса́ч ’вусаты чалавек’ (Мат. Гом.); ’рыба з сямейства карпавых’ (КТС), вусач ’ячмень’ (Жд., 3, відаць, жартоўнае); параўн. таксама ўкр. вуса́ч, рус. уса́ч, польск. wąsacz, чэш. vousač. Ал вус (адносна суфіксацыі гл. Грам. бел. мовы, 1, 102; Вярхоў, Бел. мова, 76; Сцяцко, Словаўтв. 245; Слаўскі, SP, 1, 102).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піня́га (з шавецкага рамяства) (Сержп. Грам.), польск. pinku, репка ’шавецкі цвік, шавецкая шпілька, якой прыбіваюць падэшву да бота’. З ням. Pinne ’тс’ (Варш. сл., 4, 195) < (н.-ням. pfinne, в.-ням. pfln, англа-сакс. /ля) < с.-ірл. Ьепп ’рог’ (Васэрцыер, 173). Гл. таксама пяняга ’кавалак скуры’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ли́чный

1. (относящийся к личности, персональный) асабі́сты;

ли́чное уча́стие асабі́сты ўдзел;

ли́чная заинтересо́ванность асабі́стая заціка́ўленасць;

ли́чные ве́щи асабі́стыя рэ́чы;

ли́чное мне́ние асабі́стая ду́мка;

ли́чная охра́на асабі́стая ахо́ва;

2. (относящийся к лицам) асабо́вы;

ли́чный соста́в асабо́вы склад;

3. грам. асабо́вы;

ли́чное местоиме́ние грам. асабо́вы займе́ннік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гало́ўны в разн. знач. гла́вный;

~ная ду́мка — гла́вная мысль;

г. ўрач — гла́вный врач;

~нае пыта́нне — гла́вный вопро́с;

г. го́рад — гла́вный го́род;

○ г. сказ — грам. гла́вное предложе́ние;

~ныя чле́ны ска́за — грам. гла́вные чле́ны предложе́ния;

~ная кватэ́ра — уст. гла́вная кварти́ра;

◊ ~ная спра́ва — гла́вное де́ло;

~ным чы́нам — гла́вным о́бразом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)