дрэсірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Вучыць (жывёл) выконваць пэўныя дзеянні. Дрэсіраваць сабак. Дрэсіраваць галубоў. // перан. Разм. Прывучаць да строгай дысцыпліны; муштраваць.

[Ад фр. dresser.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысцыплінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Прывучыць (прывучаць) да парадку, дысцыпліны ​1. [Камандзіры] сваім спакоем і цвёрдасцю падбадзёрвалі дысцыплінавалі ўсіх. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заарка́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Злавіць арканам. На ўсім скаку мог заарканіць Касым самага дзікага жарабка, за кароткі час аб’ездзіць яго. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Перавязаць бінтам, налажыць павязку. Забінтаваць рану. □ Джывані зрабілі ў бальніцы перавязку, добра забінтавалі прастрэленае плячо. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́дзіць, ‑дзіць; зак.

Разм. Пашкодзіць, перашкодзіць. Лішняя капейка не завадзіць у кішэні. Лынькоў.

завадзі́ць, ‑ваджу́, ‑во́дзіш, ‑во́дзіць; зак., каго.

Разм. Доўга водзячы, стаміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навадні́ць, ‑вадню, ‑вадніш, ‑вадніць; зак., што.

Запоўніць вельмі вялікай колькасцю каго‑, чаго‑н. Лагер наваднілі ўзброеныя патрулі, аб’явілі яго на ваенным становішчы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які набыў пасля нагавору (у 2 знач.) чарадзейныя ўласцівасці. Нагаворная вада. // Які можа ўнушыць любоў да каго‑н. Нагаворнае зелле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыка́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выказаць, сказаць усё, многае. Павыказваць свае думкі.

2. Разм. Выдаць, удаць усіх, многіх. Павыказваць вінаватых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павынішча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вынішчыць, знішчыць усіх, многіх або ўсё, многае. Павынішчаць пустазелле. □ Цяпер ваўкоў зменшала: іх павынішчалі паляўнічыя. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і без дап.

Разм. Выцерці ўсё, многае або ўсіх, многіх. Бэлькі павыпірала. Павыпіраць дзяцей з хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)