Verbum

ашча́дны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да захоўвання грашовых укладаў.

А. банк.

Ашчадная кніжка.

2. Тое, што і ашчадлівы.

А. чалавек.

|| наз. ашча́днасць, -і, ж. (да 2 знач.).

абвінава́чанне, -я, н.

1. Прызнанне каго-н. вінаватым у чым-н.

Зняць а.

Судзіць па абвінавачанні ў крадзяжы.

2. Той бок у судовым працэсе, які абвінавачвае (спец.).

Сведкі абвінавачання.

абро́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Прадмет вупражы, які надзяваецца каню на галаву.

Трымаць каня за а.

Трымаць на аброці (перан.: у строгасці, у паслушэнстве).

|| прым. абро́цевы, -ая, -ае.

аднагадо́вы, -ая, -ае.

1. Ва ўзросце аднаго года.

А. хлопчык.

2. Працягласцю ў адзін год.

Аднагадовыя курсы.

3. Які развіваецца і адмірае на працягу аднаго года (спец.).

Аднагадовыя травы.

інтрыга́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які займаецца інтрыгамі (у 1 знач.).

Палітычны і.

|| ж. інтрыга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. інтрыга́нскі, -ая, -ае.

каза́хі, -аў, адз. каза́х, -а, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Казахстан.

|| ж. каза́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. каза́хскі, -ая, -ае.

калабарацыяні́ст, -а, М -ні́сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Здраднік, які супрацоўнічае з ворагамі сваёй радзімы ў час яе акупацыі.

Калабарацыяністы часоў Другой сусветнай вайны.

|| прым. калабарацыяні́сцкі, -ая, -ае.

кама́ндны, -ая, -ае.

1. гл. каманда.

2. Камандзірскі, які мае адносіны да камандавання.

К. састаў.

○

Камандная вышыня — мясцовасць, якая ўзвышаецца над наваколлем і дае войскам рад пераваг перад праціўнікам.

капуцы́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Манах рымска-каталіцкага францысканскага ордэна, які носіць плашч з капюшонам.

|| ж. капуцы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. капуцы́нскі, -ая, -ае.

карэ́нішча, -а, н.

1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.

2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.

|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.