Verbum

партуга́льцы, -аў, адз. -лец, -льца, м.

Народ раманскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Партугальскай Рэспублікі.

|| ж. партуга́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. партуга́льскі, -ая, -ае.

перакана́ны, -ая, -ае.

1. Цвёрда ўпэўнены ў чым-н., які выражае ўпэўненасць.

П. ў сваёй праваце.

Гаварыць перакананым тонам.

Пераканана (прысл.) сцвярджаць.

2. Непахісны ў сваіх поглядах.

П. матэрыяліст.

перакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца перакладамі з адной мовы на другую.

П. з польскай мовы.

|| ж. перакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. перакла́дчыцкі, -ая, -ае.

пераўвасо́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак.

Прыняць які-н. новы выгляд, вобраз, ператварыцца ў каго-, што-н.

|| незак. пераўвасабля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. пераўвасабле́нне, -я, н.

Здольнасць артыста да пераўвасаблення.

піло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Летні ваенны форменны галаўны ўбор без палёў, які першапачаткова насілі толькі пілоты; наогул шапачка такой формы.

|| прым. піло́тачны, -ая, -ае.

аднаро́дны, -ая, -ае.

Які належыць да таго самага роду, разраду; аднолькавы.

Аднародныя паняцці.

○

Аднародныя члены сказа — у граматыцы: якія выконваюць у сказе аднолькавую сінтаксічную функцыю.

|| наз. аднаро́днасць, -і, ж.

адро́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Малады парастак, пучок расліны, які расце ад сцябла або кораня.

Абрэзаць адросткі.

Пасадзіць а.

2. Адгалінаванне якога-н. органа.

А. сляпой кішкі.

азнача́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. Вызначаць характэрныя рысы чаго-н., даваць фармуліроўку чаму-н.

А. фізіку як навуку.

2. Мець значэнне, які-н. сэнс.

амуле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі прадмет, які носяць на целе як магічны сродак, здольны засцерагчы ад бяды, хваробы і пад.; талісман.

|| прым. амуле́тны, -ая, -ае.

аўт, а́ўта, М а́ўце, м.

1. У спартыўных гульнях: становішча, калі мяч (шайба) аказваецца за межамі гульнявога поля, пляцоўкі.

2. У боксе: вокрык суддзі, які азначае, што баксёр накаўціраваны.