Verbum

жаўта... (гл. жоўта...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «жоўта...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: жаўтагруды, жаўтадзюбы, жаўтазём, жаўталісты, жаўтароты, жаўтаскуры.

жаўтазе́ль, -ю, м.

Кустовая стэпавая расліна сямейства бабовых з жоўтымі кветкамі і пладамі ў выглядзе струкоў.

|| прым. жаўтазе́левы, -ая, -ае.

жаўтаро́ты, -ая, -ае.

1. Пра птушанят: з жаўцізной ля дзюбы.

Ж. шпак.

2. перан. Зусім малады, нявопытны.

Ж. хлапчук.

|| наз. жаўтаро́тасць, -і, ж. (да 2 знач.).

жаўтаску́ры, -ая, -ае.

З жоўтай скурай.

жаўтатва́ры, -ая, -ае.

З жоўтым тварам.

жаўтацве́т, -у, М -ве́це, м.

Назва розных лугавых раслін з жоўтымі кветкамі.

|| прым. жаўтацве́тны, -ая, -ае.

жаўтля́вы, -ая, -ае.

Злёгку жоўты, жаўтаваты.

|| наз. жаўтля́васць, -і, ж.

жаўтля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Пераспелы жоўты агурок.

жаўто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Густое жоўтае рэчыва ў птушыным яйцы.

|| прым. жаўтко́вы, -ая, -ае і жаўто́чны, -ая, -ае.

жаўту́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

1. Жоўтая афарбоўка скуры і слізістых абалонак, што назіраецца пры захворванні печані, жоўцевых шляхоў і інш.

2. Тое, што і гепатыт (разм.).

|| прым. жаўту́шны, -ая, -ае.