жаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Маладая кабыла (да трох гадоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жаро́н, -рна́, мн.о́ны, -аў, м.

Млынавы камень, які служыць для размолу зерня на муку.

Верхні, ніжні ж.

|| прым. жаро́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жаро́ўня, -і, мн. -і, -ро́вень іо́ўняў, ж.

Пасудзіна для гарачага вуголля, а таксама жалезная печка, якая награваецца вугалем.

|| прым. жаро́венны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жар-пту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Казачная птушка незвычайнай прыгажосці з яркім агністым пер’ем.

Знайсці пяро жар-птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жарства́, -ы́, ж.

Буйны калючы пясок, дробныя каменьчыкі, якія ўтвараюцца ад разбурэння горных парод.

|| прым. жарсцвя́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жарт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Забаўная выхадка, востры дасціпны выраз.

На вяселлі гучаў смех і сыпаліся жарты за жартамі.

2. Кароткае апавяданне са смешным, забаўным зместам.

3. Невялікая камічная п’еса.

П’еса-ж. у адной дзеі.

4. у знач. прысл. жа́ртам. Не сур’ёзна, для забавы.

Сказаць жартам.

Без жартаў — усур’ёз.

Жарты на (у) бокужыв. як папярэджанне аб пераходзе да сур’ёзнай справы.

Не жарты — пра што-н. важнае.

Не на жарт — вельмі сур’ёзна.

|| памянш. жа́рцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

1. з кім і без дап. Весела і забаўна гаварыць, рабіць што-н. для пацехі.

Ж. з дзецьмі.

2. з каго-чаго і без дап. Насміхацца.

Не трэба ж., бо чалавек можа пакрыўдзіцца.

3. Весела вастрасловіць.

Тонка ж.

4. Адносіцца да чаго-н. несур’ёзна, недаацэньваць каго-, што-н.

Са здароўем нельга ж.

Жартаваць з агнём — рабіць тое, пасля чаго можа быць непрыемны вынік.

|| зак. пажартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й (да 1—3 знач.).

|| наз. жартава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жартаўлі́вы, -ая, -ае.

1. Схільны, ахвочы да жартаў.

Жартаўлівая дзяўчына.

2. Які ўспрымаецца як жарт, робіцца не ўсур’ёз.

Жартаўлівая размова.

3. Вясёлы, гуллівы.

Ж. настрой.

|| наз. жартаўлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жартаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які любіць жартаваць (у 1 і 3 знач.).

|| ж. жартаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жа́ртачкі, -чак (разм.).

Забаўная выхадка.

Табе ўсё ж.

Кошцы ж., а мышцы смерць (прыказка).

Не жартачкі (разм.) — пра што-н. важнае, сур’ёзнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)