бедла́м

(англ. bedlam)

1) лонданская псіхічная бальніца;

2) перан. неразбярыха, шум, вэрхал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бю́ргер

(ням. Bürger)

1) гараджанін у сярэдневяковай Еўропе;

2) перан. абывацель, мешчанін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ідыяты́зм

(гр. idiotismos)

1) тое, што і ідыятыя;

2) перан. неразумнасць, бязглуздасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ксанты́па

(гр. Ksanthippe = імя жонкі Сакрата, старажытнагрэчаскага філосафа)

перан. злая, сварлівая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паўмёртвы, ‑ая, ‑ае.

1. Блізкі да смерці, амаль мёртвы. // перан. Амаль бязлюдны, пусты. Паўмёртвая вуліца. // Часткова засохлы, завялы (пра расліны).

2. перан. Які страціў сілы ад якога‑н. непрыемнага адчування, пачуцця. Паўмёртвы ад страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tower​1 [ˈtaʊə] n. ве́жа; вы́шка;

the Tower of Lon don Ло́нданскі Та́ўэр;

an ivory tower (перан.) ве́жа са слано́вай ко́сці

♦

a tower of strength надзе́йная апо́ра, абаро́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

parallel​1 [ˈpærəlel] n. math., geog. парале́ль (таксама перан.);

draw a parallel between право́дзіць парале́ль памі́ж

♦

in parallel (with smth./smb.) парале́льна, адначасо́ва (з чым-н./кім-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імпатэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Палавое бяссілле.

2. перан. Няздольнасць да творчай дзейнасці.

[Ад лац. impotentia — слабасць, бяссілле.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніба́л, ‑а, м.

Кніжн.

1. Людаед.

2. перан. Незвычайна жорсткі, люты чалавек.

[Фр. cannibale з ісп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Труці́ць ‘знішчаць атрутай, рабіць шкоду атрутнымі рэчывамі’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Ласт., Касп., Байк. і Некр., Гарэц., Яруш., ТС, Варл., Сл. ПЗБ), труці́цса, тру́ціцса ‘турбавацца, мучыцца, непакоіцца’ (Кліх), ст.-бел. трутити перан. ‘пазбаўляць радасці, рабіць непрыемным’ (ГСБМ). Парны па трыванні дзеяслоў да атруціць (гл.), параўн. чэш. мар. otrutit ‘атруціць’. Узнік у выніку кантамінацыі *truti і *traviti пры ад’ідэацыі ст.-польск. truciźnik, truciciel(ka) або непасрэдна ад труць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)