Тусава́цца ‘змяняцца па чарзе, чаргавацца’ (Мова Сен.). Гл. тасаваць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niezależny

niezależn|y

незалежны;

mowa ~a грам. простая мова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łacina

ж. лацінская мова; лаціна;

łacina ludowa — вульгарная лаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiązany

wiązan|y

вязаны, звязаны;

mowa ~a — вершаваная мова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

polski

польскі;

język polski — польская мова;

polski Manchester — Лодзь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

francuszczyzna

ж.

1. французская мова;

2. усё сапраўды французскае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Greek​1 [gri:k] n.

1. грэк; грача́нка;

the Greeks грэ́кі

2. грэ́чаская мо́ва;

Ancient/Modern Greek старажы́тная/суча́сная грэ́чаская мо́ва

♦

it’s (all) Greek to mе infml ≅ гэ́та (ўсё) для мяне́ кіта́йская гра́мата

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бенга́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бенгальцаў, належыць ім. Бенгальская літаратура. Бенгальская мова. // Такі, як у бенгальцаў, уласцівы ім. Бенгальскія звычаі.

•••

Бенгальскі агонь гл. агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гутарко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Якім карыстаюцца ў гутарцы, размове. Гутарковая мова. // Уласцівы вуснай народнай мове. Гутарковы стыль. Гутарковыя інтанацыі.

2. Пабудаваны ў плане размовы, гутаркі; дыялагічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кайнэ́

(гр. koine)

агульнанародная мова, што ўзнікла на аснове якога-н. пашыранага дыялекту або некалькіх дыялектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)