ты́тул², -а, мн. -ы, -аў, м.

Загаловак кнігі, а таксама старонка, на якой надрукаваны загаловак, імя аўтара, год і месца выдання.

На адвароце тытула.

|| прым. ты́тульны, -ая, -ае.

Т. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адгі́н, ‑у, м.

Разм. Месца, па якім што‑н. адагнута. Зламацца на адгіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атрыбу́цыя, ‑і, ж.

Спец. Вызначэнне аўтара мастацкага твора, часу і месца яго стварэння.

[Фр. attribution.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казнасхо́вішча, ‑а, н.

Уст. Месца для захавання казны (у 3 знач.). Архіепіскапскае казнасховішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мотадро́м, ‑а, м.

Месца, прыстасаванае для спаборніцтваў па матацыклетнаму спорту і выпрабавання матацыклаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапіса́цца, ‑пішуся, ‑пішашся, ‑пішацца; зак.

Разм. Запісацца ў іншы спіс, у іншае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасыпны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для перасыпкі чаго‑н. з аднаго месца ў другое.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасячэ́нне, ‑я, н.

Месца, дзе перасякаецца, перакрыжоўваецца што‑н. Пункт перасячэння прамых ліній.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераўладкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго.

Уладкаваць на новае месца, на іншую пасаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагі́б, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагібаць — прагнуць.

2. Прагнутае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)