Нарыпітава́цца экспр. ’наесціся’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Да літ. f(pyti ’прагна есці’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пагаля́шка, пагаляйічына, пагаляшына ’палка’ (Сл. ПЗБ, астрав.). Паводле аўтараў слоўніка, з літ. pagalys ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Папу́жа, папу́га ’папуша’ (Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (3, 405), з літ. papüzä ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасілітава́ць ’пахваліць з карыслівымі мэтамі’ (Касп.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. saldyti ’рабіць салодкім, саладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перамяжы́ць (пірамяжыць) ’заспакоіць, абязболіць’ (Варл.). Няясна. Магчыма, балтызм, параўн. літ. pėrmegzti ’перавязаць (напр., палец)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пла́ўшы мн. л. ’перхаць’ (воран., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. plaušà ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сарду́шка ’храпка’ (трак., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка (4, 369) параўноўваюць з літ. šerdis ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скемены́ ‘зеў (у кроснах)’ (ігн., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка, з літ. skíemenys ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрымб ‘расшчэп (у дрэве)’ (гродз., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка параўноўваюць з літ. strim̃bas ‘корч’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сці́піны ’капылы ў санях’ (воран., LKK, 16). З літ. stipinaĩ тс’ (там жа, 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)