тэлета́йпны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэлетайпа, прызначаны для яго. У тэлетайпнай зале гідраметцэнтра бесперастанку цокаюць апараты. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхмі́німум, ‑у, м.

Сукупнасць ведаў, вопыту ў якой‑н. галіне тэхнікі, неабходных для рабочага адпаведнай спецыяльнасці. Даведнік па тэхмінімуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́ліі, ‑ій; адз. няма.

Тэрмін, які абазначае агульныя паняцці.

•••

Універсаліі лінгвістычныя — з’явы і ўласцівасці, характэрныя для ўсіх моў свету.

[Ад лац. universalis — усеагульны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́яны, ‑ая, ‑ае.

Які стаў гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў адпаведных умовах. Устояны квас. Устояная наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фабко́м, ‑а, м.

Выбарны орган пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі фабрыкі; фабрычны камітэт. Фабком выдзеліў грошы для набыцця музычных інструментаў. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсу́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Прыстасаванне для распыльвання якіх‑н. вадкасцей або парашкападобных матэрыялаў.

[Ад англ. force-pump — нагнятальная помпа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фено́л, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, якое выкарыстоўваецца для дэзінфекцыі, пры вырабе сінтэтычных смол, выбуховых рэчываў і пад.

[Ад грэч. phainō — асвятляю і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізкульту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фізкультуры, фізкультурніка. Фізкультурны нарад. // Прызначаны для фізкультуры, фізкультурнікаў. Фізкультурная зала. Фізкультурны касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фла́гавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да флага; прызначаны для флага. Флагавае дрэўка. // Зроблены пры дапамозе флагаў. Флагавы сігнал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотафі́ніш, ‑у, м.

Прыбор, які складаецца з секундамераў і кіназдымачнага апарата, прызначаны для дакладнага вызначэння фінішу ўдзельнікаў спартыўных спаборніцтваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)