артанекты́ды

(н.-лац. orthonectida)

клас беспазваночных жывёл тыпу мезазояў, паразіты поласці цела і палавых залоз марскіх беспазваночных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтатранспланта́цыя

(ад аўта- + трасплантацыя)

перасадка тканак або органаў на іншую частку цела таго самага арганізма (параўн. аўтапластыка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

балістакардыягра́ма

(ад баліста + кардыяграма)

запіс механічных рухаў цела чалавека, атрыманы ў выніку даследавання скарачэнняў сэрца метадам балістакардыяграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

білатэра́льнасць

(ад білатэральны)

сіметрыя ў арганізмаў, цела якіх можна ўяўна падзяліць на аднолькавыя правую і левую палавіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бюст

(фр. buste)

1) скульптурная выява чалавека да пояса (галавы і верхняй часткі цела);

2) жаночыя грудзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

даліхамо́рфны

(ад гр dolichos = доўгі + -морфны)

які характарызуецца вузкім тулавам і доўгімі канечнасцямі (пра тып цела чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыятэрмі́я

(ад гр. diathermaino = праграванне)

праграванне тканак і органаў цела электрычным токам высокай частаты з лячэбнымі мэтамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канстыту́цыя

(лац. constitutio = будова; устанаўленне)

1) асноўны закон дзяржавы;

2) будова арганізма, склад цела (напр. к. чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клейстатэ́цый

(ад гр. kleistos = замкнуты + thekion = каробачка)

замкнутае пладовае цела некаторых сумчатых грыбоў з абалонкай без адтулін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хвост, хваста́, М хвасце́, мн. хвасты́, хвасто́ў, м.

1. У жывёл: звычайна рухомы прыдатак на задняй частцы цела або значна звужаная задняя частка цела.

Конскі х.

Х. яшчаркі.

Птушыны х.

2. Задняя, канцавая частка лятальнага апарата (самалёта, ракеты і пад.).

Х. самалёта.

3. Задняя частка падола адзежы, якая цягнецца па зямлі (разм.).

Х. сукенкі.

4. Канцавая частка чаго-н., што рухаецца.

Х. калоны.

Х. цягніка.

5. Крайняя, ніжняя частка чаго-н.

Х. рэдзькі.

6. Доўгая звілістая паласа (дыму, пылу і пад.).

З трубы падымаўся х. дыму.

7. Рад людзей, якія стаяць у чарзе за чым-н. (разм.).

Х. у касу за білетамі.

8. перан. Частка работы, не выкананая ў тэрмін; няздадзены экзамен або залік у час сесіі (разм.).

Х. па матэматыцы.

9. Рэшткі ад апрацоўкі пароды з карысным выкапнем (спец.).

|| памянш. хво́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 3—6 знач.).

|| прым. хваставы́, -а́я, -о́е (да 1, 2, 4, 5 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)