cataract

[ˈkætərækt]

n.

1) катара́кта f. (на во́ку)

2)

а) вялі́кі стро́мы вадаспа́д

б) гвалто́ўнае цячэ́ньне вады́; паво́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

million

[ˈmɪljən]

1.

n.

мільён -а m.

2.

adj.

1) мільённы

2) ве́льмі шмат

a million thanks — вялі́кі дзя́куй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

outstanding

[,aʊtˈstændɪŋ]

adj.

1) вялі́кі, выда́тны, які́ выдзяля́ецца

2) няспла́чаны

outstanding debt — няспла́чаны доўг

3) вы́тарклы, які́ выдае́цца, выступа́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

paunch

[pɔntʃ]

n.

1) трыбу́х -а́, жыво́т -ата́ m. (асаблі́ва вялі́кі), бру́ха n.

2) пе́ршы, найбо́льшы стра́ўнік жва́чнае жывёліны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

peregrine

[ˈperəgrɪn]

1.

n.

вялі́кі со́кал

2.

adj.

1) заме́жны, неутэ́йшы; чужы́

2) які́ падаро́жнічае па чужы́х краёх; вандро́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

приско́рбие ср., уст. жаль, род. жа́лю м., сму́так, -тку м.;

с глубо́ким (серде́чным) приско́рбием з глыбо́кім жа́лем, з душэ́ўным сму́ткам;

к (глубо́кому) приско́рбию книжн. на вялі́кі жаль;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прописно́й

1. (о буквах) вялі́кі;

прописно́е Л вялі́кае Л;

2. (для прописки) прапісны́;

прописно́й листо́к прапісны́ лісто́к;

3. (всем известный) прапісны́;

прописна́я и́стина, мора́ль прапісна́я і́сціна, мара́ль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́ній м

1. (здольнасць) Genie [ʒe´ni:] n -s, -s, Schöpferkraft f -;

2. (вялікі чалавек) Gene [ʒe´ni:] n, geniler Mensch;

до́бры ге́ній Gnius m -, -ni¦en, Schtzgeist m -(e)s, -er;

злы ге́ній böser Geist

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жаль м

1. (пачуццё жаласці) Mtleid n -(e)s;

вы́казаць жаль sein Beduern äußern (з выпадку чаго über A);

2. (пачуццё горычы) Btternis f -;

на вялі́кі жаль zu minem [dinem…] Beduern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акінуць.

2. у знач. прым. Пакінуты без увагі, клопату, догляду. Збуцвелы асунуўся вугал Стагодняй акінутай хаты. І свет мой абведзены кругам Акенцаў падслепаватых. Вітка. Жарнавік ідзе праз вялікі Вайткевічаў сад — недагледжаны, абветраны, акінуты сад. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)