◎ Ла́пілка ’латка’ (арш., ДАБМ) паходзіць з лапікла (гл.). Суф. ‑і‑лк‑а аформлены паводле бел. лазілка, магілка і інш. (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 51).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лейт, ст.-бел. лейтъ, лейть ’чорнарабочы дваровы чалавек’ (пач. XV ст.) (Булыка, Запазыч.). З літ. *laitis (К- Яб лонскіс, Liet. žodž. sen., 1941, 114).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лешукі́ ’лесуны, лясныя нячысцікі’ (Нік. Няч.). Рэгіянальнае бел. утварэнне з суф. ‑ук ад леш- (параўн. гродз. ле́шы (Сл. паўн.-зах.), рус. леший < lěs‑jь).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Ляна́, лена́ ’лянота, ленасць’ (ТС). Бел. рэгіяналізм, утвораны пры дапамозе суфікса ‑а з абстрактным значэннем (Слаўскі, SP, 1, 59), як мана́. Да ляны́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліне́іць ’праводзіць паралельныя лініі на чым-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк.). Разам з рус. наўг., пск., кур. линеить ’тс’ утварае бел.-рус. ізалексу. Да лінія (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Маклі́цы, моклы́ці (мн.) ’хвароба авец’ (Клім.). Параўн. бел. макрэц, укр. мокрець, рус. мокрец, польск. mokrzyca. Да мокнуць (гл.). Утворана ад дзеепрыметніка моклы (< moklъjь < moknǫti).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Манстра́нцыя, ст.-бел. монстранцыя ’дараносіца’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. monstrancyja, якое з с.-лац. monstrantia (Булыка, Лекс. запазыч., 179) < лац. monstrare ’паказваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маяра́н ’расліна Majorana Moench.’ (ТС), ст.-бел. маеранъ ’тс’ запазычана са ст.-польск. majoran, majeran < с.-вяк.-лац. maiorana ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 152).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мельдава́ць ’дакладваць’ (Чартко, Бел. лінгв. зб.), беласт. мэльдова́ті ’паведамляць’ (Сл. ПЗБ) — з польск. meldować, якое з ням. melden ’здраджваць’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 95).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́тум (БРС). Запазычанне з лац. votum праз рус. во́тум (Крукоўскі, Уплыў, 80). Ст.-бел. вотум ’голас’ з польск. wotum < лац. votum (Булыка, Запазыч., 19).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)