слабіна́, ‑ы; мн. слабіны, ‑бін; ж.
1. Спец. Слаба нацягнутая частка снасці (дроту, каната, палотнішча і пад.).
2. Спец. Менш моцнае, менш трывалае месца ў чым‑н. Слабіна ў палярных ільдах. Перакосы, зазоры, слабіны, адставанні — заганы мэблі.
3. перан. Разм. Недахоп, слабае месца ў каго‑н., у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вака́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае дачыненне да спеваў, прызначаны для выканання голасам. Вакальнае майстэрства. Вакальны твор. Вакальная музыка.
[Ад лац. vocalis — гучны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́ктарны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да вектара.
•••
Вектарнае вылічэнне — раздзел матэматыкі, які вывучае розныя аперацыі над вектарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
венірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Абліцаваць (абліцоўваць) цвёрдымі або каштоўнымі пародамі дрэва. Веніраваць фанеру дубам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
водаадлі́ў, ‑ліву, м.
Спец. Адпампоўванне вады (пераважна падземнай), якая трапляе ў горныя распрацоўкі, катлаваны і пад. Устаноўкі глыбіннага водаадліву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вузлавяза́льнік, ‑а, м.
Спец. У тэкстыльнай вытворчасці — прыстасаванне, пры дапамозе якога звязваюцца канцы нітак на месцы разрыву. Аўтаматычны вузлавязальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбіра́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Заснаваны на ўласцівасці рабіць адбор, выбар. Выбіральнае паглынанне радыёізатопаў. Выбіральная асаблівасць атама. Выбіральнае міжсартавое скрыжаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іржа́ўленне і ржа́ўленне, ‑я, н.
Спец. Стан паводле знач. дзеясл. іржавець; з’яўленне ржы на паверхні чаго‑н. Іржаўленне жалеза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
када́стр, ‑у, м.
Спец. Вопіс чаго‑н., сістэматызаваны збор звестак аб чым‑н. Кадастр падземных вод. Кадастр карысных выкапняў.
[Фр. cadastre.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кансігна́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. У капіталістычных краінах — уладальнік тавару, які прадаецца за мяжу праз пасрэдніцтва камісіянера (кансігнатара).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)