Глядзець на каго‑, што‑н. з пэўнай мэтай; сачыць за кім‑, чым‑н. Раздражняе Тарэнту пудзіла, бо заўжды здаецца яму, што нехта жывы стаіць там, сярод канапель, і цікуе за яго дваром.Галавач.Усе прывыклі цікаваць тут за бусламі: то як сядзяць, то як ляцяць.Кулакоўскі.Надумаў я падпільнаваць [хто забірае вуды]. Увечары крадком у лазняках завёў і цікую.Савіцкі.//каго-што і здадан.сказам. Выглядаць, падпільноўваць каго‑, што‑н. [Пастушкі] пачалі з-за кустоў цікаваць, што чалавек будзе рабіць далей.Крапіва.Удвух з бацькам, закапаўшыся ў стог сена, яны цікавалі зайцоў.Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. Выклікаць цікавасць, імкненне даведацца пра каго‑, што‑н.; звяртаць на сябе ўвагу каго‑н. Цяпер Галы цікавілі .. [Андрэя] з другога боку. Ён вывучаў іх як спецыяліст і прыкідваў, як прыступіцца да іх, каб асушыць.Дуброўскі.Рыгора цікавіла ўсё, што ён бачыў перад сабою.Гартны.
2.Разм. Выклікаць захапленне, прыхільнасць да сябе. [Марыльку] цікавіць толькі Сярожа.Брыль.[Лабановіч] нават колькі разоў пройдзецца ўдзень каля яе [Ядвісіных] вокан, але і галавы не паверне ў яе бок і знаку не дасць, што яна цікавіць яго, што яму без яе цяжка і сумна.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)