ке́міць разм begréifen* vt, kapíeren vt; sich áuskennen* (у чым-н in D), etw. verstéhen* (у чым-н von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

maczać

незак. мачаць;

maczać w czym palce (ręce) — брудзіць рукі ў чым; браць удзел у чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звяза́ць, звяжу́, звя́жаш, звя́жа; звяжы́; звя́заны; зак.

1. гл. вязаць.

2. што. Завязваючы, злучыць адно з адным.

З. канцы вяровак.

З. платы.

З. сноп.

Двух слоў не звяжа (перан.: дрэнна перадае свае думкі).

3. каго-што. Злучыць, устанавіць сувязь, зносіны, блізкасць, агульнасць паміж кім-, чым-н.

З. партызан з падполлем.

З. свой лёс з кім-н. Сябры звязаны на ўсё жыццё.

З. вёску тэлефоннай сувяззю з райцэнтрам.

4. толькі дзеепрым. зал. прош., з чым. Пра дзеянне, якое цягне за сабой што-н., звязана з чым-н.

Паездка звязана са значнымі расходамі.

5. толькі дзеепрым. зал. прош., з кім-чым. Пра тое, што з’яўляецца блізкім каму-, чаму-н., непасрэдна адносіцца да каго-, чаго-н.

Беражом усё, што звязана з яго памяццю.

Асабістыя інтарэсы звязаны з грамадскімі.

6. што з чым. Устанавіць, адкрыць сувязі, залежнасць паміж чым-н.

З. адну з’яву з другой.

7. каго-што. Пазбавіць свабоды дзеянняў, дзейнасці, абмежаваць чым-н.

З. каго-н. па руках і нагах (пазбавіць свабоды ўчынкаў). З. ініцыятыву мас.

З. сябе абяцаннем.

8. што. Змацаваць вяжучым рэчывам ці пры дапамозе рубкі (спец.).

З. гальку вапнай.

З. кроквы.

|| незак. звя́зваць, -аю, -аеш, -ае (да 2, 3, 6—8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

загрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., што.

Заставіць, заваліць чым‑н. у беспарадку. Загрувасціць калідор мэбляй. // перан. Перапоўніць чым‑н. другарадным. Загрувасціць даклад цытатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што, у чым.

Пераварочваючы з боку на бок, накрыць чым‑н. сыпкім, вязкім. Абкачаць рыбу ў муцэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабры́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым, на чым і без дап.

Разм. Брынкаць некаторы час. Пабрынкаў вецер шыбамі і заціх. Пабрынкаць на гітары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лапушы́ць ’рваць паспешліва, без разбору’, ’біць каго чым-небудзь’ (дзярж., Нар. сл.). Узнікла ў выніку кантамінацыі ад латашыць і лапаць© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пёкаць 1 ’малаціць цэпам’ (Варл.). Да пе́каць 1 ’біць чым-небудзь’, ’біць увогуле’.

Пёкаць 2 ’гараваць, пакутаваць’ (Варл.). Да пе́каць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распаця́ківаць ’марудзіць, доўга разважаць услых, перш чым зрабіць што-небудзь’ (ветк., Ск. нар. мовы). Няясна; магчыма, да цяка́ць, ціка́ць ’высочваць, шукаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сумава́ць несов.

1. скуча́ть; тоскова́ть; грусти́ть;

2. (па кім, чым, аб кім, чым) скуча́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему), тоскова́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему), грусти́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)