адна́дзіць (адвучыць) áberziehen* vt (каго-н D, ад чаго-н A); ábgewöhnen vt (каго-н D, ад чаго-н A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

staple​2 [ˈsteɪpl] n. гало́ўны праду́кт га́ндлю; гало́ўныя праду́кты харчава́ння

2. гало́ўны элеме́нт, гало́ўная ча́стка (чаго-н.); су́тнасць (чаго-н.);

the staple of the diet гало́ўны праду́кт для дые́ты;

the staple of the language асно́ва мо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прычыні́цца I сов.

1. (да чаго) послужи́ть причи́ной (чего);

2. (да чаго) оказа́ться прича́стным (к чему), приложи́ть ру́ку (к чему);

3. произойти́, случи́ться;

~ні́лася бяда́ — случи́лась беда́

прычыні́цца II сов. (о двери, окне и т.п.) прикры́ться, притвори́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

border up(on)

а) межава́ць, быць на мяжы́ чаго́

б) быць блі́зкім да чаго́

to border on the ridiculous — быць на мяжы́ сьме́шнага, дахо́дзіць да сьме́шнага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

dispense

[dɪˈspens]

v.t.

1) раздава́ць, выдава́ць; разьмярко́ўваць

2) выко́нваць (правасу́дзьдзе)

3) выдава́ць ле́кі

4) вызваля́ць (ад абавя́зку); адпушча́ць

dispense with — абыхо́дзіцца без каго́-чаго́, пазбаўля́цца каго́-чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Аслянец: «Аслянцы старцы, Чаго вы спазьнились» (Рам.). Магчыма, ад назвы в. Аслянка на Мсціслаўшчыне ці памылка замест асляпцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыша́н ’адрэзаны плоскі кусок чаго-небудзь ядомага’ (ТСБМ, Янк. II, Сцяшк., Жыв. сл., Мат. Гом.). Да крышыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́дка ’колькасць чаго-небудзь, якую можна ўзяць за адзін раз і кінуць’ (ТСБМ, Сцяшк., Жд. 3). Гл. кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лёмбас, лёмбасе (мн.) ’сцябло чаго-небудзь’ (шальч., Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. lämbas ’бацвінне’. Гл. таксама лайбы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пага́рдлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

Пагардлівыя адносіны.

Пагардлівыя словы.

|| наз. пага́рдлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)