Verbum

пая́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Клоўн, блазен (уст.).

2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоўн.

планта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік плантацыі (у 2 знач.).

|| прым. планта́тарскі, -ая, -ае.

Плантатарскія норавы (перан.: жорсткія, бесчалавечныя).

по́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Заслона, якая закрывае ложак, а таксама любая заслона.

Завесіць полагам калыску.

П. хмар (перан.).

святата́цтва, -а, н. (кніжн.).

1. Зневажанне царкоўнай святыні.

2. перан. Зневажанне чаго-н. дарагога, святога, запаветнага.

|| прым. святата́цкі, -ая, -ае.

свято́чны, -ая, -ае.

1. гл. свята.

2. Не будзённы, прыгожы, прыбраны.

С. касцюм.

3. перан. Урачыста-ўзнёслы, шчаслівы.

С. настрой.

скуралу́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл.

2. перан. Бязлітасны, жорсткі чалавек.

сло́дыч, -ы, ж. (разм.).

1. Салодкі смак.

Такая с., есці немагчыма.

2. перан. Прыемнае адчуванне; асалода.

Сэрца ведае с. мар.

спапяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

1. Ператварыцца ў попел, згарэць дашчэнту.

2. перан. Стаць попельным, шэрым.

спарахне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл.

Бервяно спарахнела.

2. перан. Пра чалавека: састарэць, зрабіцца драхлым.

спе́ласць, -і, ж.

1. гл. спелы.

2. перан. Высокая ступень чаго-н., дасканаласць; сталасць.

Сапраўдная творчая спеласць прыйшла значна пазней.