наре́чие​I ср.

1. дыяле́кт, -та м., гаво́рка, -кі ж.;

2. (язык) уст. мо́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вершава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да верша, вершаскладання. Вершаваная форма. // Уласцівы паэтычнай мове. Вершаваная мова.

2. Напісаны вершамі, не празаічны. Вершаваны фельетон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фінаў, які належыць, уласцівы ім. Фінская мова. Фінскі эпас.

•••

Фінскі нож гл. нож.

Фінскія сані гл. сані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tongue [tʌŋ] n.

1. язы́к

2. мо́ва; гаво́рка; маўленне;

the mother tongue ро́дная мо́ва, ма́тчына мо́ва

3. язы́к; язычо́к (абутку, полымя, агню)

♦

hold one’s tongue dated трыма́ць язы́к за зуба́мі, маўча́ць;

with (one’s) tongue in (one’s) cheek няшчы́ра; насме́шліва, ірані́чна;

loose smb.’s tongue развяза́ць каму́-н. язы́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гала́ндскі голла́ндский;

~кая паро́да жывёлы (курэ́й) — голла́ндская поро́да скота́ (кур);

~кая мо́ва — голла́ндский язы́к;

○ ~кая печ — голла́ндская печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тур-тур ‘выгукі, якімі падзываюць свіней’ (Мова Сен.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

афрыка́анс

(гал. afrikaans)

бурская мова, адна з дзяржаўных моў Паўднёва-Афрыканскай Рэспублікі, роднасная галандскай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

про́за

[лац. prosa (oratio) = простая мова]

1) невершаваная мова, невершаваная літаратура (проціл. паэзія); 2) сукупнасць празаічных твораў якога-н. народа, пісьменніка, часу;

3) перан. будзённасць, звычайнасць, аднастайнасць (напр. п. жыцця).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Scots-Gaelic

[,skɑ:tsˈgeɪlɪk]

n.

шатля́ндзкая або́ гэ́льская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hellenic

[heˈlenɪk]

adj.

гэліністы́чны, старагрэ́цкі (гісто́рыя, мо́ва, культу́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)