настры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрышэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; зак., чаго.
Нарэзаць якую‑н. колькасць чаго‑н. (нажніцамі, спецыяльнай машынкай і пад.). Настрыгчы воўны. Настрыгчы валасоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панашыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Нашыць вялікую колькасць, нашыць на што‑н. многа чаго‑н. Панашываць сукенак. Панашываць кішэні на камбінезон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзевятна́ццаць, ‑і, ліч. кольк.
Лік і лічба 19. Дзевятнаццаць памножыць на пяць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 19. Дзевятнаццаць рублёў. □ Маладому [чалавеку] было год дзевятнаццаць. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ваз, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вывозіць — вывезці (у 1, 2 знач.).
2. Агульная колькасць вывезеных за мяжу тавараў; экспарт; проціл. увоз, імпарт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увары́ць, увару, уварыш, уварыць; зак., што.
1. Давесці да поўнай гатоўнасці (пра стравы, якія гатуюцца кіпячэннем на агні).
2. Зменшыць колькасць, аб’ём ад уварвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Згон ’адкрытае месца для зборышча’, ’вялікая колькасць’ (Юрч. Вытв.). Рус. паўд.-зах. сгон, паводле Даля, ’агульная праца, што не залічваецца да чарговай паншчыны’, жалі і касілі сгоном. Аддзеяслоўны бязафіксны наз. съгонъ ад съгоняти (гл. гнаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́ксімум ’найбольшая велічыня, колькасць чаго-небудзь’, ’самае большае’, ’максімальны’ (ТСБМ) — еўрапейскае інтэрнацыянальнае слова, якое ўзыходзіць да лац. maximum ’найбольшае’ < mag(i)s‑im‑, звязана з грэч. μέγας ’вялікі’, ст.-інд. mahánt, авест. mazant‑ ’вялікі, магутны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мноства, мну͡оство, множства ’вялікая колькасць’ (ТСБМ, Бяльк., Гарэц., Нас.; беласт., Сл. ПЗБ). Ст.-рус. множство, мъожьство, ст.-польск. mnożstwo, ст.-слав. мъножьство. Да многа (гл.). Не з’яўляецца запазычаннем з рус. мовы насуперак Крукоўскаму (Уплыў, 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГРЭ́КІ
(саманазва Hellēnes эліны),
нацыя, асн. насельніцтва Грэцыі (каля 9,55 млн. чал.). Агульная колькасць 12,4 млн. чал. (1992). Гавораць на грэчаскай мове. Вернікі пераважна праваслаўныя.
т. 5, с. 492
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
алігаме́рны
(ад аліга- + гр. meros = частка)
які мае адносіны да жывёл з целам, падзеленым на малую колькасць сегментаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)