ружо́віцца, ружоўлюся, ружовішся, ружовіцца; незак.
Тое, што і ружавець. Чорныя валасы вылазілі ў яе з-пад бялюткай хусткі, твар ружовіўся. Чорны. Ужо раніцамі неба ружовілася бляскам вясковага сонца. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сур’ёзна, прысл.
1. Прысл. да сур’ёзны.
2. Не жартуючы, без смеху. Чорныя гузічкі Мішкавых вачэй глядзяць уважліва, сур’ёзна. Брыль.
3. у знач. пабочн. Разм. Сапраўды. Сход пераносіцца назаўтра, сур’ёзна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мета́лл мета́л, -лу м.;
цветны́е мета́ллы каляро́выя мета́лы;
чёрные мета́ллы чо́рныя мета́лы;
благоро́дные мета́ллы высакаро́дныя мета́лы;
лёгкие мета́ллы лёгкія мета́лы;
тяжёлые мета́ллы ця́жкі́я мета́лы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
разнасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.
Носячы, зрабіць прастарнейшым. Чаравікі чорныя, з сівымі брызентавымі халяўкамі, цеснаватыя. «Разносіш, як пойдзеш у школу. На большыя грошай не было», — сказала тады маці. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старча́к, ‑а, м.
1. Палка, тонкі кол, уваткнутыя ў зямлю. Узбіцца на старчак.
2. Прадмет, які стаіць старчма. З возера — чым далей, тым больш — паказваюцца наверх нейкія чорныя старчакі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застрака́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак., што.
Разм. Зрабіць стракатым. І не было на кажусе ні аднаго жывога месца: так застракацілі яго белыя і чорныя ніткі і так патыкала яго іголка. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смалаку́рня, ‑і, ж.
Смалакурнае прадпрыемства. Сосны вакол смалакурняў стаялі чорныя, нібы асмаленыя агнём. Хомчанка. Моцны, густы пах смаляных карчоў, жывіцы, настой дзёгцю, шкіпінару плавалі ў паветры над борам, над смалакурняй. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарфяні́сты, ‑ая, ‑ае.
Які змяшчае ў сабе торф. Берагі былі па-ранейшаму высокія і чорныя, толькі ўжо не шумелі, — замест чароту, абапал вады ўсталі высокія тарфяністыя сценкі нядаўна выпрастанага рэчышча. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калапса́ры
(ад лац. collapsus = які страціў прытомнасць)
«чорныя дзіркі», целы невялікіх памераў са шчыльнасцю рэчыва 1014—1015 г/см3, якія ўтварыліся ў выніку гравітацыйнага (гл. гравітацыя) калапсу масіўнай зоркі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
спіс м., в разн. знач. спи́сок;
спі́сы старажы́тных ле́тапісаў — спи́ски дре́вних ле́тописей;
ве́ршы ў спі́сах — стихотворе́ния в спи́сках;
спі́сы вы́баршчыкаў — спи́ски избира́телей;
◊ чо́рныя спі́сы — чёрные спи́ски
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)