Verbum

бальшаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

Член бальшавіцкай партыі.

|| ж. бальшаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бальшаві́цкі, -ая, -ае.

азначэ́нне², -я, н.

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

Дапасаванае а.

|| прым. азнача́льны, -ая, -ае.

рэспубліка́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Прыхільнік рэспубліканскага ладу.

2. Член рэспубліканскай партыі.

|| ж. рэспубліка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

сацыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Член сацыялістычнай партыі, паслядоўнік сацыялістычнага вучэння.

|| ж. сацыялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Член урада, які стаіць на чале міністэрства (у 1 знач.).

М. замежных спраў.

|| прым. міністэ́рскі, -ая, -ае.

дружы́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Член дружыны.

Дружыннікі князя Ігара.

Дружыннікі сачылі за парадкам у парку.

|| ж. дружы́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

радыка́л¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік радыкалізму (у 1 знач.), член радыкальнай партыі.

2. Прыхільнік крайніх, рашучых дзеянняў, поглядаў.

Р. у навуцы.