Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ске́на
(гр. skene)
часовае драўлянае памяшканне ў старажытнагрэчаскім тэатры для пераадзявання і выхаду акцёраў, пазней сцяна ззаду архестры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
lodge1[lɒdʒ]n.
1. до́мік, часо́вае жыллё (для паляўнічых, лыжнікаў і да т.п.)
2. варто́ўня, старо́жка (ля варот парку, маёнтка)
3. швейца́рская
4. масо́нская ло́жа
5. ха́тка бабра́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
рэмі́сія
(лац. remissio = памяншэнне, паслабленне)
1) часовае паслабленне або зніжэнне праяўленняў хваробы;
2) кам. скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
паво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Часовае падняцце вады ў вадаёмах у выніку раставання снегу або вялікіх дажджоў. Вуліца праходзіла такою лагчынаю, што вясной у час паводкі рабілася як рака.Чарнышэвіч.Калі была паводка,.. [Нёман] разліваўся больш чым на кіламетр.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыштава́нне
(польск. rusztowanie, ад ням. Rüstung)
часовае збудаванне з дошак уздоўж сцен будынка для правядзення будаўнічых або рамонтных работ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пала́тка ’часовае, звычайна лёгкае памяшканне з непрамакальнай тканіны або скуры; лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю’ (ТСБМ). Рус.пала́тка ’палатка; асобнае месца ў складзе; падсобнае памяшканне над крамай і інш.’ Да палата (Фасмер, 3, 190). Гродз.пала́тка ’брэзент’ (Сцяшк. МГ), відавочна, скарачэнне з плашч‑палатка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэмі́сія
(лац. remissio = памяншэнне, паслабленне)
1) часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы;
2) скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Suspensión
f -, -en
1) (часо́вае) звальне́нне (з пасады)
2) адкла́дванне, прыпыне́нне
3) хім. суспе́нзія
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
субаранда́тар
(ад суб- + арандатар)
асоба, якая ўзяла ў арандатара ў часовае карыстанне за пэўную плату арандаваную апошнім маёмасць або яе частку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)