meek

[mi:k]

adj.

лаго́дны, ці́хі, рахма́ны; пако́рлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

quiescent

[kwiˈesənt]

adj.

бязьдзе́йны; ці́хі, спако́йны; нерухо́мы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пату́льны ’ціхі, лагодны, ласкавы’ (ТСБМ). З польск. potulny ’тс’, ’сціплы, павольны, слухмяны, цярплівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

serene [səˈri:n] adj. ці́хі, спако́йны;

the serene sky я́снае, бязво́блачнае не́ба;

a serene look ціхамі́рны по́гляд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бясшу́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не робіць шуму. Бясшумны трамвай. // Не напоўнены шумам; ціхі. Бясшумная ноч. Бясшумныя крокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Ціхі, слабы (пра вецер). Ціхавейны, цёплы ветрык Прылятае к нам з палёў. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́шапак, ‑пку, м.

Разм.

1. Тое, што і шэпт. Ціхі пошапак і пошум стаялі да таго часу, пакуль за чырвоным сталом не паявіўся дырэктар. Сабаленка. Палкоўнік пераходзіць на зусім ціхі пошапак. Кавалёў.

2. у знач. прысл. по́шапкам. Разм. Шэптам. Мы гаварылі, як змову вялі, пошапкам. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесніко́ў, ‑ова.

Які належыць лесніку. Між глыбокіх снягоў, Дзе лес глуха шуміць, Ціхі дом леснікоў Адзінока стаіць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klösterlich

a манасты́рскі, кля́штарны; перан. адасо́блены, ці́хі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tranquil

[ˈtrænkwɪl]

adj.

спако́йны, мі́рны, ці́хі; духо́ва спако́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)