фурункулёз

(ад фурункул)

хвароба, пры якой на целе з’яўляецца мноства фурункулаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

graze​2 [greɪz] v. абдзіра́ць (скуру на целе); дра́паць;

He fell and grazed his knee. Ён паваліўся і абадраў калена.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. гл. ляскаць.

2. каго і па чым. Ударыць рукой па твары, целе.

Л. па плячах.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прапасці марна, згінуць (разм.).

Усё нажытае раптам ляснула.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залату́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Дзіцячая хвароба, якая характарызуецца высыпкай, нарывамі на целе і агульным змарнелым выглядам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчытано́ска, ‑і, ДМ ‑носцы; Р мн. ‑носак; ж.

Шкоднік раслін — жучок сямейства лістаедаў са шчытападобным покрывам на целе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стукаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Умоўнымі стукамі перадаць, узнавіць (разм.).

В. тэлеграму.

2. каго-што. Лёгкім пастукваннем пальцамі ці малаточкам па целе абследаваць стан унутраных органаў.

В. лёгкія.

Доктар выстукаў хворага.

|| незак. высту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vesicle

[ˈvesɪkəl]

n., Anat., Bot.

нары́ў -ва m., прышч -а́ m. (на це́ле)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шып¹, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Востраканцовы выступ, нарасць на целе некаторых жывёл.

2. Невялікі выступ на чым-н.

Чаравікі з шыпамі.

Склеіць што-н. на шыпах (устаўляючы шыпы ў пазы).

|| прым. шыпавы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Лапту́ха ’пухір на целе’ (Касп.), рус. пск., цвяр., наўг., алан. ’высыпка на целе пры воспе, адры, вятранцы; воспа, адзёр’, ’воспіны на твары’. Бел.-рус. ізалекса. Параўн. яшчэ рус. наўг., пск., пенз., ёкаў., прэйл., тарт. латушка, латушка ’адзёр’, лапты ’чырвоныя плямы і пісягі на целе’ (Даль, Б. м.). Генетычна звязана з лапта, лапата < прасл. !!!аръ!!!а < балт. /ар- (> літ. lapas, лат. lapa ’ліст’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

авадзе́нь, ‑дня, м.

Двухкрылае насякомае, лічынкі якога паразітуюць у целе жывёл. А авадні, як рой пчаліны, Сляпіцай лезуць да скаціны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)