Verbum

пракля́ты, -ая, -ае.

Які выклікае праклён, ненавісны.

П. вораг.

Праклятая хвароба.

дзяці́нец, -нцу, м.

Дзіцячая хвароба, якая праяўляецца ў перыядычных прыпадках; радзімец.

прамянёвы, -ая, -ае.

1. гл. прамень.

2. Які разыходзіцца з адной кропкі ў выглядзе праменяў.

Прамянёвая сіметрыя.

○

Прамянёвая косць (спец.) — адна з касцей прадплечча.

Прамянёвая хвароба — хвароба, якая выклікаецца радыеактыўнымі рэчывамі.

выле́чны, -ая, -ае.

Які паддаецца лячэнню.

Вылечная хвароба.

|| наз. выле́чнасць, -і, ж.

невыле́чны, -ая, -ае.

Які нельга вылечыць.

Невылечная хвароба.

|| наз. невыле́чнасць, -і, ж.

гіпатані́я, -і, ж.

Паніжэнне крывянога ціску.

|| прым. гіпатані́чны, -ая, -ае.

Гіпатанічная хвароба.

чума́, -ы́, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба.

Эпідэмія чумы.

|| прым. чу́мны, -ая, -ае.

кастае́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Хвароба, звязаная з паступовым разбурэннем касцявой тканкі.