індывідуалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
Зрабіць (рабіць) індывідуальным (у 1 знач.), своеасаблівым, не падобным на іншых. Індывідуалізаваць мову герояў. Індывідуалізаваць персанажаў мастацкага твора. // Устанавіць (устанаўліваць) што‑н. прымяняльна да кожнага асобнага выпадку, чалавека і пад. Індывідуалізаваць заняткі з адстаючымі вучнямі. Індывідуалізаваць харчаванне хворых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кормёжка ж., разг. кармле́нне, -ння ср.; (лошадей в дороге) папа́с, -су м., папа́сванне, -ння ср.; (питание) харчава́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аліме́нты
(лац. alimentum = утрыманне, харчаванне)
сродкі, якія ва ўстаноўленых законам выпадках адны члены сям’і абавязаны выплачваць на ўтрыманне другіх.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тро́фіка
(ад гр. trophe = ежа)
уплыў нервовай сістэмы на харчаванне органаў і тканак, на абмен рэчываў і жыццядзейнасць арганізма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эўтро́фы
(ад гр. eutrophia = добрае харчаванне)
расліны, якія развіваюцца нармальна толькі на багатых пажыўнымі рэчывамі глебах (параўн. алігатрофы, мезатрофы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АЛІМЕНТА́ЦЫЯ
(ад лац. alimentum харчаванне, утрыманне),
у Стараж. Рыме сістэма дзярж. дапамогі дзецям беднякоў і сіротам. Уведзена імператарам Нервам у канцы 1 ст., існавала да сярэдзіны 3 ст. н.э. Аліментацыйны фонд складваўся з працэнтаў, атрыманых ад землеўладальнікаў за выдачу ім дзярж. пазык.
т. 1, с. 257
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
алігафа́гія
(ад аліга- + -фагія)
харчаванне жывёльных арганізмаў толькі некалькімі відамі ежы, напр. пэўнымі відамі насення раслін, некаторымі травяністымі раслінамі, насякомымі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ганатрафі́чны
(гр. gone = семя + trophe = харчаванне)
звязаны з чаргаваннем прыёму ежы і яйцакладкі ў многіх крывасосных членістаногіх (камароў, маскітаў, кляшчоў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нутрыцыяло́гія
(ад п.-лац. nutritio = харчаванне + -логія)
навука аб харчаванні чалавека і жывёл, якая вывучае фізіялогію, біяхімію і гігіену харчавання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
узмо́цнены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад узмацніць.
2. у знач. прым. Больш моцны па ступені праяўлення; які павялічыўся, узрос. Узмоцненая кандэнсацыя пары. Узмоцненая ўвага.
3. у знач. прым. Павялічаны ў аб’ёме, колькасці; большы, чым звычайна. Узмоцненае харчаванне. □ На ўсіх дарогах, якія вялі ў атрад, была пастаўлена ўзмоцненая варта. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)