невытлумача́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які не паддаецца тлумачэнню, вытлумачэнню; незразумелы. Невытлумачальны факт. Невытлумачальнае пачуццё. □ З .. пункту погляду [буржуазных эстэтаў] індывідуальнасць — сама сабе мера і закон, яна ўсё тлумачыць у мастацтве, сама ж невытлумачальная. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізалява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ізаляваць.

2. у знач. прым. Адасоблены, асобны. Ізаляваная група. Ізаляваны факт.

3. у знач. прым. Пакрыты ізаляцыяй (у 3 знач.). Ізаляваныя правады. Ізаляваны дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырк, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Від тэатральнага мастацтва, які аб’ядноўвае выступленні акрабатаў, гімнастаў, клоўнаў, дрэсіроўшчыкаў і пад.

2. Будынак і ўстанова для паказу такога мастацтва.

3. перан. Пра якую-н. смешную, недарэчную падзею, факт і пад. (разм.).

Не работа, а нейкі ц.!

|| прым. цыркавы́, -а́я, -о́е (у 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гістары́чны histórisch, geschíchtlich, Geschíchts-;

гістары́чная да́та histórisches Dátum;

факт гістары́чнага значэ́ння ein Fáktum von histórischer Trágweite

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

actuality

[,æktʃuˈæləti]

n., pl. -ties

1) рэчаі́снасьць, рэа́льнасьць f.

2) рэа́льная рэч, факт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасцяпе́навец, ‑наўца, м.

Уст. Прыхільна маруднага, паступовага развіцця, праціўнік рашучых, рэвалюцыйных метадаў. Гэта вельмі непрыемна ўсім пасцяпенаўцам і апартуністам, гэта ўнушае страх нават многім сацыял-дэмакратам з лагера хвасцістаў, але — гэта факт. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deplorable [dɪˈplɔ:rəbl] adj. fml гане́бны; жа́ласны; су́мны; пры́кры;

a deplorable fact пры́кры факт;

in a deplorable state у су́мным ста́не; у заняпа́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

highlight​1 [ˈhaɪlaɪt] n.

1. кульмінацы́йны мо́мант/факт

2. pl. highlights светлавы́ эфе́кт; светлавы́ блік, светлава́я пля́ма (у жывапісе, фатаграфіі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асертары́чны

(лац. assertorius)

сцвярджальны;

а-ае суджэнне — суджэнне, у якім толькі канстатуецца факт, але не выражаецца яго лагічная неабходнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

gainsay [ˌgeɪnˈseɪ] v. (gainsaid)

1. fml (звыч. у адмоўных сказах) адмаўля́ць;

Тhere’s no ga in saying the fact. Немагчыма адмаўляць гэты факт.

2. супярэ́чыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)