phantom

[ˈfæntəm]

1.

n.

1) здань f., пры́від, фанто́м -а m.

2) ілю́зія f.

2.

adj.

1) пры́відны

2) уя́ўны, несапра́ўдны, ілюзо́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

alleged

[əˈledʒd]

adj.

уя́ўны, вы́думаны, меркава́ны, сьцьвярджа́ны (бяз до́ваду)

The alleged theft never really happened — Сьцьвярджа́нага крадзяжу́ ў сапра́ўднасьці ніко́лі не было́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АТАСЕ́ЛЬСКІ Канстанты

(каля 1739, г. Львоў — 24.12.1809),

бел. тэатральны мастак і майстар дэкаратыўнага жывапісу. Каля 1780 запрошаны ў прыдворны тэатр К.Радзівіла (Пане Каханку) у Нясвіжы. Стварыў шэраг дэкарацый, у тым ліку ў 1784 для аперэты «Агатка, ці Прыезд пана». З Нясвіжа пераехаў у Дзярэчын (Зэльвенскі р-н), дзе для прыдворнага тэатра кн. Сапегаў напісаў гал. заслону. З 1793 працаваў у Вільні, у 1796—1802 стварыў шэраг дэкарацый для Віленскага тэатра (оперы «Аберон, кароль эльфаў» П.Враніцкага, «Ладаіска» Л.Керубіні, «Уяўны цуд, ці Кракаўцы і горцы» Я.Стэфані).

Г.І.Барышаў.

т. 2, с. 69

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разумо́ва прысл. гл. разумовы

1., 2.разумо́вы

1. (які звязаны з разумовай дзейнасцю) géistig, Géistes-;

разумо́вая здо́льнасці géistige Fähigkeiten;

2. (уяўны) ínnerlich;

3. (мысліцельны) Denk-;

4. (пазнавальны) kognitív;

разумо́ва апара́т Dénkapparat m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

apparent

[əˈpærənt]

adj.

1) я́ўны, відаво́чны, бясспрэ́чны; зразуме́лы

it is apparent that — Відаво́чна, што

2) ба́чны, прыкме́тны

to become apparent — станаві́цца ба́чным

3) уя́ўны, несапра́ўдны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВЯРО́ЎСКІ (Werowski) Ігнацы Юзаф

(13.7.1783, Вільня — 8.8.1841),

польскі акцёр. Дэбютаваў у 1802 у Мінску ў групе М.Кажынскага, у якой і працаваў да 1812, выступаў таксама ў Гродне і Віцебску. З 1812 у Вільні, з 1815 у Варшаве. Акцёр высокай прафес. культуры, імкнуўся ў творчасці да гіст. канкрэтнасці і жыццёвай верагоднасці сцэн. вобразаў, да натуральнасці ў паказе на сцэне чалавечых пачуццяў. Выконваў ролі трагедыйныя (Атэла — «Атэла» У.Шэкспіра; Сід — «Сід» П.Карнеля; Замора — «Альзіра» Вальтэра), камічныя (Брындус — «Уяўны цуд, або Кракаўцы і горцы» В.Багуслаўскага), герояў і палюбоўнікаў у класічным і рамантычным рэпертуары, меладраматычных ліхадзеяў, спяваў у оперы.

т. 4, с. 395

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Utopian, utopian

[juˈtoʊpiən]

1.

adj.

1) утапі́чны

2) уя́ўны, непракты́чны

2.

n.

утапі́ст -а m.

а) жыха́р Уто́піі

б) заўзя́ты, але непракты́чны рэфарма́тар; ідэалі́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эфеме́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Кароткачасовы, недаўгавечны. Але гэты новы струмень у развіцці беларускай лексікі быў эфемерным. Гіст. лекс. бел. мовы. Гэты першы «палявы» этап работы пісьменніка мае ў сабе шмат імпрэсіўнасці, ён цякучы, зменлівы, эфемерны, тут непазбежны выпадковасці, суб’ектыўнае перабольшванне і заніжэнне. У. Калеснік. // Ненадзейны, нетрывалы. І нейкая эфемерная блізкасць нарадзілася між ім [Севярынам] і гэтай невядомай істотай. Караткевіч. // Уяўны, нерэальны. Эфемерныя мары. □ Я думаў, што гэта эфемернае прадпрыемства, якое разлічана на лёгкую і хуткую нажыву ўладальніка. «Полымя».

2. Спец. Які мае адносіны да эфемераў. Эфемерная расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schéinbar

1.

a уяўны

2.

adv

1) віда́ць

2) зне́шне, для ві́ду

er hörte ~ áufmerksam — ён прытвара́ўся, што слу́хае ўва́жліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

visionary

[ˈvɪʒəneri]

1.

adj.

1) летуце́нны; нерэалісты́чны

2) уя́ўны

3) прадба́члівы

2.

n.

1) летуце́ньнік -а m.; мі́стык -а m.

2) вяшчу́н вешчуна́ m.; прадказа́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)