рыто́рыка, -і, ДМ -рыцы, ж.

1. Тэорыя аратарскага мастацтва.

2. Напышлівая і беззмястоўная гаворка.

Голая р.

|| прым. рытары́чны, -ая, -ае.

Рытарычнае пытанне (прыём аратарскай мовы — сцвярджэнне ў форме пытання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адно́снасць ж. относи́тельность;

а. і́сціны — относи́тельность и́стины;

○ тэо́рыя ~ці — тео́рия относи́тельности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паветрапла́ванне, ‑я, н.

Тэорыя і практыка руху ў паветры на апаратах, лягчэйшых за паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плутані́зм, ‑у, м.

Тэорыя, погляд, паводле якіх усе горныя пароды з’яўляюцца вынікам плутанічных працэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прудані́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пруданізму і пруданіста, уласцівы ім. Пруданісцкая тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храмасо́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да храмасомы. Храмасомная тэорыя спадчыннасці. Храмасомныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іо́нны м фіз Iónen-;

іо́нная тэо́рыя Iónentheorie f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адно́снасць ж Relativität [-vi-] f -;

тэо́рыя адно́снасці Relativitätstheorie f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Méhrwertstheorie

f - эк. тэо́рыя даба́вачнай ва́ртасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Méngenlehre

f -, -n матэм. тэо́рыя мно́стваў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)