pigheaded [ˌpɪgˈhedɪd] adj. тупы́, упа́рты;

Stop being so pigheaded and admit that you were wrong! Перастань упарціцца і прызнай, што ты памыляўся!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stupid [ˈstju:pɪd] adj. дурны́, неразу́мны, тупы́;

What a stupid thing to do! Якое глупства!

♦

(as) stupid as a donkey дурны́ як асёл

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dull

[dʌl]

1.

adj.

1) тупы́

a dull knife — тупы́ нож

2) невыра́зны, паме́рклы, няя́ркі, цьмя́ны; хма́рны, пахму́рны, прыглу́шаны

a dull sound — прыглу́шаны гук

dull-yellow — цьмя́на-жо́ўты

3) тупы́ (ро́зум), дурны́

4) слабы́ (зрок, слых)

5) ну́дны; гнятлі́вы, неціка́вы; прыгне́чаны, су́мны

2.

v.t.

тупі́ць

3.

v.i.

тупі́цца, ступля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

únscharf

a

1) тупы́, незаво́страны

2) няя́сны, недакла́дны

3) халасты́ (пра набой, снарад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blunt

[blʌnt]

1.

adj.

1) тупы́

a blunt knife — тупы́ нож

2) адкры́ты, бесцырымо́нны; рэ́зкі

a blunt answer to a silly question — бесцырымо́нны адка́з на дурно́е пыта́ньне

3) Figur. няке́млівы, тупы́

2.

v.t.

1) тупі́ць (нож)

2) атупля́ць; прытупля́ць (пачу́цьці, энэ́ргію)

3.

v.i.

1) тупе́ць, тупі́цца

2) Figur. тупе́ць (пра чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bovine

[ˈboʊvaɪn]

1.

adj.

1) вало́вы; каро́він

2) Figur. як вол ці каро́ва

а) паво́льны, тупы́

a bovine stare — тупы́ по́зірк

б) абыя́кавы, флегматы́чны

a bovine nature — флегматы́чная нату́ра

2.

n.

вол або́ каро́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brutish

[ˈbru:tɪʃ]

adj.

1) жывёльны, як у жывёлы; быдля́чы

2) тупы́, дурны́; неачэ́саны; дзікі́, дзіку́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

doughy

[ˈdoʊI]

adj.

1) як це́ста, це́стападо́бны

2) бле́дны, бляды́, абві́слы

3) тупы́ (пра чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stur

a разм.

1) упа́рты

2) азло́блены, заця́ты

3) тупы́, абмежава́ны

4) нерухо́мы, засты́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пату́піць, патупі́ць ’апусціць уніз (вочы, галаву)’ (ТСБМ, бялын., Янк. Мат.). Рус. поту́пить (взор) ’тс’. Усх.-бел. — руская ізалекса. Да тупы́ (гл.); пату́піць — г. зн. ’нібы прытупіць погляд’ (Фасмер, 3, 346).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)