сілу́р, ‑у, м.

Трэці перыяд палеазойскай эры геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад назвы старажытнага кельцкага племя сілураў, якое насяляла паўвостраў Уэльс у Англіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трытагані́ст

(ад гр. tritos = трэці + agonistes = акцёр)

трэці з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца другарадных роляў (параўн. дэйтэраганіст, пратаганіст).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыпліка́т

(англ. triplicate)

трэці экзэмпляр гандлёвага распарадчага дакумента.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

third world [ˌθɜ:dˈwɜ:ld] n. the Third World трэ́ці свет;

third-world countries краі́ны трэ́цяга све́ту (Афрыкі, Азіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мі, нескл., н.

Трэці гук музычнай тамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

[Іт. mi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Статут Вялікага княства Літоўскага 1588,

трэці статут ВКЛ.

т. 15, с. 171

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

third party [ˌθɜ:dˈpɑ:ti] n. law трэ́цяя асо́ба, трэ́ці бок;

a third party risk ры́зыка, яко́й падвярга́ецца трэ́цяя асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трацяго́лятні ‘пазалеташні’ (карэліц., Жыв. сл.), ст.-бел. третеголетний, трэтьеголетний побач з третелетний, третелетный ‘якому пайшоў трэці год’ (ГСБМ). Прыметнік утвораны са спалучэння *трэцяга лета (гл. трэці, лета) паводле ўзору сяголета (гл.), параўн. сяго́дня, сяго́летак і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трохшлю́бнасць, ‑і, ж.

1. Уступленне трэці раз у шлюб.

2. Знаходжанне ў шлюбе адначасова з трыма жонкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйх

(ням. Reich = дзяржава, імперыя);

Трэці рэйх — германская імперыя, гітлераўская Германія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)