Мінтрэ́га ’затрымка, трывога, нечаканы клопат’, ’перашкода’ (глыб., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг), мінтрэ́жыць ’хваляваць, трывожыць’ (Шат., ТС; докш., Янк. Мат.). Да мітрэнга (гл.). Другасная назалізацыя (‑н‑) і выпадзенне ‑н‑ перад ‑га.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schréckschuss
m -es, -schüsse
1) папераджа́льны стрэл
2) несапра́ўдная [фальшы́вая] трыво́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
алармі́ст
(фр. alarmiste, ад alarme = трывога)
1) асоба, схільная да панікі, якая распаўсюджвае неправераныя, неабгрунтаваныя чуткі, выклікаючы трывожны настрой;
2) прадстаўнік алармізму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
gnaw[nɔ:]v.(at) гры́зці (таксама перан.);
The dog gnawed (at) a bone. Сабака грыз костку;
Anxiety gnawed (at) his heart.Трывога мучыла яго душу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
узбу́джанасць, ‑і, ж.
Стан узбуджанага; усхваляванасць, узрушанасць. Трывога прайшла, засталася вясёлая ўзбуджанасць.Чорны.З самай раніцы ў тэхнікуме панавала тая атмасфера ўзбуджанасці, якая звычайна бывае ў дні, калі праходзіць размеркаванне выпускнікоў на працу.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
trwoga
trwog|a
ж.
1.трывога, неспакой, непакой, страх;
drżeć z ~i — дрыжаць ад страху;
2.трывога;
uderzyć (trąbić) na ~ę — падняць (біць) трывогу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
начны́в разн. знач. ночно́й;
н. час — ночно́е вре́мя;
~на́я трыво́га — ночна́я трево́га;
~на́я зме́на — ночна́я сме́на;
○ н. матылёк — ночна́я ба́бочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аганізава́ць
(фр. agoniser, ад с.-лац. agonia = агонія < гр. agonia = трывога)
быць у стане агоніі, канаць.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
падспу́дны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Скрыты, патаемны. Падспудная трывога. □ [Алесь:] — І якімі сродкамі мы карыстаемся, каб дасягнуць мэты, таго, што мы разумеем пад шчасцем? Падспудныя чуткі, дуэлі і ярасць, бойкі на губернскіх зборах, барацьба перад выбарамі.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадчува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Загадзя адчуваць; мець прадчуванне чаго‑н. Трывожна заплакала кнігаўка на балоце, мабыць, прадчуваючы холад.Шчарбатаў.[Міця] прадчуваў, што добрыя адносіны з Лобікам наладзяцца, аднак няясная трывога закрадвалася ў душу.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)