Verbum

траі́ць, траю́, тро́іш, тро́іць; тро́ены; незак., што.

1. Дзяліць на тры часткі (разм.).

Т. бервяно.

2. Злучаць тры часткі разам.

Т. ніткі.

3. Тройчы пераворваць зямлю (спец.).

4. Страляць, удараць і пад. па трох адначасова.

Т. з ружжа.

|| наз. трае́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

двана́ццаць, -і, ліч. кольк.

Лік і колькасць 12.

Тры разы па чатыры — д.

Д. месяцаў.

|| парадк. двана́ццаты, -ая, -ае.

трохко́лерны, -ая, -ае.

Які мае ў сваёй афарбоўцы тры колеры або складаецца з трох частак розных колераў.

Т. сцяг.

трыло́гія, -і, мн. -і, -гій, ж.

Тры літаратурныя або музычныя творы аднаго аўтара, аб’яднаныя агульнай ідэяй і пераемнасцю сюжэта.

праслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

Прабыць які-н. час служачы, у дзеянні, карыстанні.

П. пятнаццаць гадоў.

Боты праслужылі тры сезоны.

трохвёрстка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм., уст.).

Геаграфічная карта, якая мае маштаб тры вярсты ў цалі.

захо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. зайсці.

2. Прыём.

З другога заходу.

Перанесці цыбулю за тры заходы.

пабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; пабы́ў, -была́, -ло́; пабу́дзь; зак.

Прабыць некаторы час дзе-н.

П. у горадзе тры дні.

Пабудзь у нас.