патро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох частак, трайны. Патройны канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохвыме́рнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасці, трох вымярэнняў (даўжыні, шырыні і вышыні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохка́мерны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох камер. Трохкамернае сэрца лягушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпластавы́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з трох пластоў. Трохпластавая зорная парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохсто́пны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох вершаваных стоп. Трохстопны ямб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохступе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох ступеней, частак. Трохступеньчатая ракета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбра́хій, ‑я, м.

У антычным вершаскладанні — стапа з трох кароткіх складоў.

[Грэч. tribrachys.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыфто́нг, ‑а, м.

Спец. Спалучэнне трох галосных гукаў у адным складзе.

[Ад грэч. tri- — у складаных словах тры і phtongos — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трайні́к, ‑а, м.

Спец.

1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або які складаецца з трох частак. Патрубак-трайнік. Водаправодны трайнік.

2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак. Дошка-трайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)