марнатра́віць, ‑траўлю, ‑травіш, ‑трапіць; незак., што.

Траціць марна, без патрэбы што‑н.; марнаваць. Марнатравіць час. Марнатравіць набытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

despond

[dɪˈspɑ:nd]

v.

па́даць ду́хам, тра́ціць надзе́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Со́рыць ‘траціць, губляць’ (Касп.). Відаць, з рус. сор ‘смецце’, сори́ть ‘раскідваць смецце’, параўн. выраз сори́ть деньга́ми ‘бязмэтна траціць грошы’; аднак у гэтым выпадку цяжка вытлумачыць змену націску. Параўн. пасорыць, распасорыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отча́иваться несов.

1. тра́ціць надзе́ю, адча́йвацца;

2. (решаться) разг. адча́йвацца, адва́жвацца, асме́львацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

waster [ˈweɪstə] n. марнатра́вец, манта́ч;

He is a time waster. Ён марна траціць час.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неўвяда́льны, -ая, -ае.

1. Такі, які застаецца свежым, не вяне.

Неўвядальная зелень садоў.

2. перан. Які з цягам часу не траціць свайго значэння, сілы і пад. (высок.).

Неўвядальная слава.

Неўвядальная прыгажосць.

|| наз. неўвяда́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

szafować

незак. czym шчодра раздаваць, траціць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mitrężyć

незак. марудзіць, траціць час, марнаваць час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

манта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Неразумна траціць што‑н.; марнатравіць. [Даніла:] — Скажаш, каб авёс не мантачылі. Ворыва хутка. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vergáukeln

die Zeit ~ — дарэ́мна тра́ціць час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)