міэло́ідны

(ад міэла- + -оід)

крывятворны;

м-ая тканка — крывятворная тканка касцявога мозгу, у якой утвараюцца гранулацыты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

храстко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да храстка, з’яўляецца храстком. Храстковая клетка. Храстковая тканка. // Які складаецца з храсткоў. Храстковы пазваночнік.

2. Які мае шкілет з храстка. Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да косці (у 1 знач.). Касцявая тканка. Касцявое рэчыва. // Прыгатаваны з косці, касцей. Касцявы клей. Касцявая мука.

•••

Касцявы мазоль гл. мазоль.

Касцявы мозг гл. мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпітэ́лій, ‑я, м.

Спец.

1. Тканка чалавека і жывёл, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў.

2. Покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і thēlē — сасок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць (пра клеткі, тканкі і пад.).

Амярцвелая тканка.

2. перан. Які страціў рухомасць пад уплывам чаго-н.; які заціх; які пазбавіўся маральных сіл, адчувае спустошанасць.

А. горад.

Амярцвелае сэрца.

3. перан. Які аджыў, страціў значэнне, жыццёвасць.

Амярцвелыя традыцыі.

|| наз. амярцве́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тлу́шчавы Fett-;

тлу́шчавая тка́нка біял. Féttgewebe n -s;

тлу́шчавая пля́ма Féttfleck m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

парэнхі́ма

(гр. parenchyma = напаўненне)

1) асноўная тканка якога-н. органа;

2) раслінная тканка, якая складаецца з клетак аднолькавага памеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

adipose tissue

а) жывёльны тлу́шч

б) злуча́льная тка́нка пад ску́рай і наво́кал ны́рак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́крыўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да покрыва; які з’яўляецца покрывам, служыць для пакрывання чаго‑н. Покрыўная тканка. Покрыўны трыкатаж.

2. Спец. Сельскагаспадарчыя расліны, пад якія падсяваюць насенне шматгадовых траў. Покрыўныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларэнхі́ма

[ад хлар(афіл) + -энхіма]

тканка раслін, клеткі якой змяшчаюць фотасінтэтычныя структуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)