dérjenige
m (f díejenige, n dásjenige, pl díejenigen) той (та́я, то́е, ты́я)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Віскуха ’тая, якая вішчыць’ (КТС, І. Шамякін). Да віск (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑уха (< ux‑a).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лени́вец
1. (лентяй) гульта́й, -тая́ м.;
2. зоол. ляні́вец, -ні́ўца м.;
3. техн. ляні́вец, -ні́ўца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
каўзо́та, ‑ы, ДМ ‑зоце, ж.
Разм. Слізгота. — Выходжу на двор — бацюхны мае: тая ж каўзота! Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Прыбо́рніца, прыбы́рныця ’прыбіральшчыца’ (Клім.). Да прыбіра́ць, браць (гл.). Параўн. укр. прибірни́ця ’тая, якая прыбірае’, рус. дыял. прибо́рно ’чыста; прыбрана’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сарамя́жасць, ‑і, ж.
Разм. Уласцівасць сарамяжага. У яе нават асталася тая сарамяжасць, якою.. [Акіліна] вылучалася і ў дзявоцтве. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нячы́сты I прил., в разн. знач. нечи́стый;
~тая бялі́зна — нечи́стое бельё;
~тая паро́да — нечи́стая поро́да;
~тае вымаўле́нне — нечи́стое произноше́ние;
~тая рабо́та — нечи́стая рабо́та;
~тае сумле́нне — нечи́стая со́весть;
◊ н. на руку́ — нечи́стый на́ руку
нячы́сты II разг.
1. (греховный) нечи́стый; дья́вольский;
~тае ме́сца — нечи́стое (дья́вольское) ме́сто;
2. сущ. нечи́стый, лука́вый, бес, дья́вол;
н. падбі́ў — бес попу́тал;
◊ н. дух — нечи́стый дух;
~тая сі́ла — нечи́стая си́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
святы́
1. прил., рел. свято́й;
~та́я тро́йца — свята́я тро́ица;
2. прил., перен. свято́й, свяще́нный;
с. абавя́зак — свято́й (свяще́нный) долг;
3. в знач. сущ., рел. свято́й;
4. в знач. сущ., ирон. свято́ша;
◊ ~та́я пра́ўда — свята́я пра́вда;
с. дух — свято́й дух;
~ты́м ду́хам — шутл. святы́м ду́хом;
~та́я прастата́ — свята́я простота́;
~та́я ~ты́х — свята́я святы́х;
не ~ты́я гаршкі́ ле́пяць — посл. не бо́ги горшки́ обжига́ют
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
няве́рны, -ая, -ае.
1. Які парушае вернасць каму-, чаму-н.; здрадлівы.
Н. сябар.
2. Які парушае вернасць у шлюбе.
Н. муж.
3. Недакладны ва ўспрыманні.
Н. слых.
4. у знач. наз. няве́рны, -ага, м.; няве́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Той (тая), хто вызнае чужую веру.
Гарэлі вёскі няверных на беразе Дуная.
|| наз. няве́рнасць, -і, ж. (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
імшы́сты
1. мши́стый, мохово́й;
2. (похожий на мох) мши́стый;
~тая трава́ — мши́стая трава́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)