drjenige

m (f dejenige, n dsjenige, pl dejenigen) той (та́я, то́е, ты́я)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Віскухатая, якая вішчыць’ (КТС, І. Шамякін). Да віск (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑уха (< ux‑a).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лени́вец

1. (лентяй) гульта́й, -тая́ м.;

2. зоол. ляні́вец, -ні́ўца м.;

3. техн. ляні́вец, -ні́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

каўзо́та, ‑ы, ДМ ‑зоце, ж.

Разм. Слізгота. — Выходжу на двор — бацюхны мае: тая ж каўзота! Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Прыбо́рніца, прыбы́рныця ’прыбіральшчыца’ (Клім.). Да прыбіра́ць, браць (гл.). Параўн. укр. прибірни́цятая, якая прыбірае’, рус. дыял. прибо́рно ’чыста; прыбрана’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сарамя́жасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць сарамяжага. У яе нават асталася тая сарамяжасць, якою.. [Акіліна] вылучалася і ў дзявоцтве. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нячы́сты I прил., в разн. знач. нечи́стый;

~тая бялі́зна — нечи́стое бельё;

~тая паро́да — нечи́стая поро́да;

~тае вымаўле́нне — нечи́стое произноше́ние;

~тая рабо́та — нечи́стая рабо́та;

~тае сумле́нне — нечи́стая со́весть;

н. на руку́ — нечи́стый на́ руку

нячы́сты II разг.

1. (греховный) нечи́стый; дья́вольский;

~тае ме́сца — нечи́стое (дья́вольское) ме́сто;

2. сущ. нечи́стый, лука́вый, бес, дья́вол;

н. падбі́ў — бес попу́тал;

н. дух — нечи́стый дух;

~тая сі́ла — нечи́стая си́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

святы́

1. прил., рел. свято́й;

~та́я тро́йца — свята́я тро́ица;

2. прил., перен. свято́й, свяще́нный;

с. абавя́зак — свято́й (свяще́нный) долг;

3. в знач. сущ., рел. свято́й;

4. в знач. сущ., ирон. свято́ша;

~та́я пра́ўда — свята́я пра́вда;

с. дух — свято́й дух;

ы́м ду́хамшутл. святы́м ду́хом;

~та́я прастата́ — свята́я простота́;

~та́яы́х — свята́я святы́х;

не ~ты́я гаршкі́ ле́пяцьпосл. не бо́ги горшки́ обжига́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

няве́рны, -ая, -ае.

1. Які парушае вернасць каму-, чаму-н.; здрадлівы.

Н. сябар.

2. Які парушае вернасць у шлюбе.

Н. муж.

3. Недакладны ва ўспрыманні.

Н. слых.

4. у знач. наз. няве́рны, -ага, м.; няве́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Той (тая), хто вызнае чужую веру.

Гарэлі вёскі няверных на беразе Дуная.

|| наз. няве́рнасць, -і, ж. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

імшы́сты

1. мши́стый, мохово́й;

2. (похожий на мох) мши́стый;

~тая трава́ — мши́стая трава́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)