Verbum

невыла́зны, -ая, -ае.

1. Такі, па якім цяжка прайсці, з якога цяжка выбрацца; непраходны.

Невылазная гразь.

2. перан. Такі, ад якога цяжка, немагчыма вызваліцца.

Н. доўг.

няўмо́льны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Такі, якога нельга ўпрасіць; непахісны.

2. перан. Такі, што нельга парушыць; бясспрэчны; бязлітасны.

Няўмольнае рашэнне.

Няўмольная хвароба.

|| наз. няўмо́льнасць, -і, ж.

ушыўны́, -а́я, -о́е.

Такі, які ўшываецца, ушыты.

Ушыўныя кішэні.

слабі́цельны, -ая, -ае.

Такі, ад якога слабіць.

Слабіцельнае лякарства.

мятлі́сты, -ая, -ае.

Такі, як мяцёлка, пышны.

М. авёс.

дарава́льны, -ая, -ае.

Такі, які можна дараваць.

Д. ўчынак.

шчупачы́ны, -ая, -ае.

Такі, як у шчупака.

Ш. хвост.

ссо́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можа ссоўвацца.

С. стол.

непары́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, які не паддаецца раз’яднанню на часткі; суцэльны.

Непарыўныя звёны ланцуга.

2. Такі, якога нельга раз’яднаць; непарушны.

Непарыўная дружба.

|| наз. непары́ўнасць, -і, ж.

нязбы́тны, -ая, -ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

Н. сум.

Нязбытная туга.

|| наз. нязбы́тнасць, -і, ж.