сузіра́льны, -ая, -ае.

1. Заняты толькі бяздзейным сузіраннем; пасіўны.

Сузіральная асоба.

2. Схільны да сузірання (у 2 знач.); уласцівы такому чалавеку.

|| наз. сузіра́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клептама́н, ‑а, м.

Той, хто хварэе на клептаманію, схільны да клептаманіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхалі́місты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Схільны да падхалімства; які дзейнічае як падхалім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўпра́вец, ‑раўца, м.

Разм. Той, хто схільны да самаўпраўства, дзейнічае самаўпраўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суцяжніцтва. // Схільны да суцяжніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экле́ктык, ‑а, м.

Той, хто схільны да эклектызму, каму ўласцівы эклектызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптымі́ст

(ад аптымізм)

чалавек, схільны да аптымізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

schwíndelfrei

a не схі́льны да галавакружэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

pýknisch

a пікні́чны (схільны да таўсцення)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

негаваркі́, -а́я, -о́е.

1. Не схільны ўступаць у размовы; маўклівы.

Н. хлопец.

2. Які ўхіляецца ад размоў з людзьмі; замкнуты.

Па складзе характару ён лічыўся негаваркім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)