дабра́к, ‑а, м.

Разм. Добры, спагадлівы чалавек. Гэта быў яшчэ не стары чалавек, але валасы меў сівыя. Позірк вачэй — суровы, патрабавальны. Але чамусьці не страшна было пад.. позіркам гэтага чалавека. Ён [камандзір] здаваўся дабраком. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smart​1 [smɑ:t] adj.

1. прыго́жа апра́нуты, элега́нтны

2. разу́мны, ке́млівы; дасці́пны

3. ху́ткі; рэ́зкі; суро́вы;

give a smart blow мо́цна ўда́рыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hard-boiled

[,hɑ:rdˈbɔɪld]

adj.

1) гу́ста зва́раны, круты́ (я́йка)

2) суро́вы, упа́рты (хара́ктар, чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

heavy-handed

[,heviˈhændɪd]

adj.

1) няспра́ўны, нехлямя́жы

2) суро́вы, дэспаты́чны

3) з заня́тымі рука́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

terrific

[təˈrɪfɪk]

adj.

1) страшэ́нны, застраша́льны

2) informal цудо́ўны

3) informal ве́льмі суро́вы, мо́цны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grim [grɪm] adj.

1. жо́рсткі, бязлі́тасны; змро́чны; суро́вы;

a grim face суро́вы твар;

grim facts жо́рсткія фа́кты;

grim news су́мная/дрэ́нная навіна́;

a grim town пану́ры го́рад;

The prospect is grim. Перспектыва змрочная.

2. рашу́чы; цвёрды;

grim determination цвёрдая рашу́часць

3. BrE, infml хво́ры;

feel grim дрэ́н на адчува́ць сябе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

severe

[sɪˈvɪr]

adj.

1) суво́ры, суро́вы, стро́гі

a severe sentence — суро́вы прысу́д

2) цяжкі́

a severe illness — цяжка́я хваро́ба

3) во́стры, жо́рсткі

a severe criticism — во́страя кры́тыка

4) стро́гі, про́сты (пра прычо́ску, адзе́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

marsowy

marsow|y

ваяўнічы; суровы; грозны;

mina ~a — ваяўнічы выраз твару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пакіпяці́цца, ‑пячуся, ‑пяцішся, ‑пяціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакіпець некаторы час.

2. перан. Разм. Пазлавацца, пагарачыцца на працягу нейкага часу. Міколу мы далі суровы адпор, і ён, пакіпяціўшыся, быў вымушаны здацца. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлус, ‑а, м.

Той, хто хлусіць; манюка. Шафранскага я толькі адзін раз бачыў у вочы, на выпускным вечары, але чуў, што гэта чалавек нязломны, суровы і патрабавальны, што ён вельмі не любіць хлусоў і манюк. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)