◎ Нахлапны́: нахлапная балка ’апошняе суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточанымі бярвеннямі’ (Сл. ПЗБ). Да гукапераймальнага хлопаць ’стукаць, ляскаць; стукаць, накрываць зверху’, параўн. нахлюпісты, ахлу́п (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сабата́ж

(фр. sabotage, ад saboter = стукаць чаравікамі)

1) наўмысны зрыў работы ці якога-н. мерапрыемства;

2) замаскіраванае процідзеянне ажыццяўленню чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

knock

[nɑ:k]

1.

v.t.

1) сту́каць; уда́рыць; біць

2) валі́ць, зьбіва́ць

2.

v.i.

сту́кацца

to knock at a door — сту́каць у дзьве́ры

3.

n.

1) стук -у m.

2) Sl. во́страя кры́тыка

•

- knock about

- knock around

- knock out

- knock together

- knock down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хло́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго (што) чым па чым. Стукаць па чым-н., звычайна з шумам.

Х. далоняй па плячы каго-н.

2. чым. Утвараць моцныя гукі, стукаючы чым-н.

Х. дзвярамі.

3. Утвараць кароткія адрывістыя гукі (пра стрэлы, выбухі і пад.).

Дзесьці хлопалі стрэлы.

|| аднакр. хло́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хло́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлёпаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго (што), па чым і чым. Удараць, стукаць чым-н. мяккім, плоскім.

Ш. па руцэ.

Ш. вёсламі па вадзе.

Ш. басаножкамі.

2. Тое, што і шлёпацца (разм.).

Ш. у гразь.

3. Ісці, хадзіць, крочыць (разм.).

Ш. па гразі.

|| аднакр. шлёпнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 і 2 знач.).

|| наз. шлёпанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pícken

1.

vt

1) дзяўбці́

2) кало́ць

2.

vi сту́каць дзю́бай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

drum​2 [drʌm] v.

1. біць у бараба́н

2. бараба́ніць, сту́каць

♦

drum smth. into smb.’s head убі́ць што-н. у чыю́-н. галаву́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сабата́ж

(фр. sabotage, ад saboter = стукаць чаравікамі)

1) наўмысны зрыў работы ці якога-н. мерапрыемства;

2) замаскіраванае процідзеянне з мэтай перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тапёр

(фр. tapeur, ад taper = стукаць)

музыкант, які іграў за грошы на танцавальных вечарах, а таксама піяніст, які суправаджаў сваёй ігрой дэманстрацыю нямых кінафільмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

*Москаць, драг. москаты ’стукаць’ (Сл. Брэс.), москота́тэ ’біць’ (Лучыц-Федарэц). Укр. мо́ска́ти, мускута́ти ’стукаць, біць малатком, лупцаваць’, рус. москота́ть ’доўга чым-небудзь пастукваць’. Відаць, звязана з марскану́ць (гл.). Гл. таксама ЕСУМ, 3, 520.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)