перыгастры́т

(ад перы- + гр. gaster, -tros = страўнік)

запаленчае паражэнне серознай абалонкі страўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рубе́ц​II м. кул. (частка страўніка жвачных жыбёл) Pánsen m -s, -, Wanst m -(e)s, Wänste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

промыва́ние в разн. знач. прамыва́нне, -ння ср.;

промыва́ние желу́дка мед. прамыва́нне стра́ўніка;

промыва́ние зо́лота техн. прамыва́нне зо́лата;

промыва́ние жи́дкостей хим. прамыва́нне ва́дкасцей;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́зва ж., прям., перен. я́зва;

я. стра́ўніка — я́зва желу́дка;

ну і я. ж ты! — ну и я́зва же ты!;

○ сібі́рская я. — сиби́рская я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гастрапто́з

(ад гастра- + -птоз)

апусканне страўніка, якое адбываецца пры рэзкім схудненні, паўторнай цяжарнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рубе́ц 1 ’падоўжанае паглыбленне, зробленае кім-небудзь на гладкай паверхні’, ’след на целе пасля загоенай раны або ад пабояў’, ’шво пры сшыванні двух кавалкаў тканіны, скуры і пад.’, ’руб’ (ТСБМ), ’выступ, край’ (ТС), рубцава́ты ’з рубцамі’, рубцава́цца ’гаіцца, утвараючы рубцы (пра раны, язвы і пад.)’ (ТСБМ). Укр. рубе́ць, рус. рубе́ц ’рубец’, серб.-харв. ру̑б ’рубец (на адзенні)’, славен. rob ’тс’, польск. rąbek ’рубчык’. Стараж.-рус. рубьць ’рубец’. Гл. руб.

Рубе́ц 2 ’самы вялікі аддзел страўніка жвачных жывёл; ежа, прыгатаваная з гэтай часткі страўніка’ (ТСБМ). Да папярэдняга слова, у аснове значэння — знешняе падабенства.

Рубе́ц 3 ’спінка ложка’ (вілейск., Нар. сл.). Да руб (гл.), значэнне ’кант; цвёрды край прадмета’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

czepiec

м.

1. чапец;

2. анат. сетка (частка страўніка жвачных жывёл)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кні́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. кніга.

2. У складзе назвы некаторых дакументаў у выглядзе сшытых разам лісткоў з тэкстам і месцам для афіцыйных запісаў.

Працоўная к.

3. Асобны нумар тоўстага часопіса.

Сакавіцкая к. часопіса «Полымя».

4. Адзін з чатырох аддзелаў страўніка жвачных жывёл, слізістая абалонка якога ўтварае складкі, падобныя на лісты паўразгорнутай кнігі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрыгну́цца, ‑нецца; зак.

1. Выйсці, выдаліцца са стрававода, са страўніка пры адрыжцы. // безас. Пра адрыжку. Адрыгнуцца цыбуляй.

2. перан. Разм. Выклікаць непрыемныя для каго‑н. вынікі; адбіцца пэўным чынам за зробленае каму‑н. зло. [Сёмка:] Гні, пане, дрэўца, пакуль гнецца, Прыйдзе пара — адрыгнецца. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспепсі́я

(гр. dispepsia)

парушэнне нармальнай дзейнасці страўніка і кішэчніка ў дзяцей першага года жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)