Debátte

f -, -n спрэ́чкі, дэба́ты, абмеркава́нне

in die ~ éingreifen* — вы́ступіць у спрэ́чках

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бурку́н, ‑а, м.

Разм. Бурклівы чалавек. Чаго граха таіць, трапляюцца яшчэ ў нас дзе-нідзе людзі, якія любяць марна балбатаць, аматары без усякай дай-прычыны ўступаць у спрэчкі, гэтакія буркуны, што ўсім незадаволены, усё бачаць у самым змрочным святле. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліка́ціцца, ‑качуся, ‑кацішся, ‑каціцца; незак.

Разм. Далікатна абыходзіцца з кім‑, чым‑н. Яшчэ і сёння між калгаснікаў ідуць спрэчкі аб тым, ці варта было гаціць такую процьму грошай на гэту механіку. Маўляў, чаго ўжо так далікаціцца з тымі каровамі... Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́спут

(фр. dispute, ад лац. disputare = разважаць, спрачацца)

публічныя спрэчкі на навуковую або важную ў грамадскіх адносінах тэму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

kontrowersja

kontrowersj|a

ж. спрэчка, нязгода; дыскусія, палеміка;

budzi ~e — выклікае спрэчкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

come off

а) адбы́цца, ста́цца

б) вы́явіцца

в) вы́йсьці (з спабо́рніцтва, спрэ́чкі)

г) адарва́цца (пра гу́зік), адкле́йвацца, адстава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

friction

[ˈfrɪkʃən]

n.

1) Phys., Mech. трэ́ньне, це́рце, шарава́ньне n.

2) нелады́ pl. only; непаразуме́ньні pl., разыхо́джаньні, спрэ́чкі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

згрызо́та ж разм

1. (перажыванні) Gewíssensbisse pl Qual f -, -en, Pein f - (высок);

2. (спрэчкі) Streiteréi f -, -en, Zänkeréi f -, -en; Intrígen pl;

◊ згрызо́ты сумле́ння Gewíssensbisse pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sąsiedzki

sąsiedzk|i

суседскі;

~a przysługa — суседская паслуга;

~ie zatargi — суседскія спрэчкі (сваркі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разгарэ́цца сов.

1. в разн. знач. разгоре́ться; распыла́ться;

аго́нь ~рэ́ўся — ого́нь разгоре́лся;

шчо́кі ~рэ́ліся — щёки разгоре́лись;

спрэ́чкі ~рэ́ліся — спор разгоре́лся;

2. (о печке) растопи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)