бро́місты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе бром. Бромісты натрый. Бромістыя солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ты, ‑аў; адз. сульфіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Солі сярністай кіслаты. Сульфіт натрыю.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыясульфа́ты, ‑аў; адз. тыясульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Солі тыясернай кіслаты. Тыясульфат натрыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлара́ты, ‑аў; адз. хларат, ‑у, М ‑раце, м.

Солі хларнаватай кіслаты. Хларат калію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыяні́ды, ‑аў; адз. цыянід, ‑у, М ‑дзе, м.

Солі цыяніставадароднай, або сінільнай, кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крышта́ль, ‑я, м.

Цвёрдае цела, якое мае натуральную форму мнагагранніка. Крышталі кварцу. Крышталі солі.

[Грэч. krystallos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калама́зь, ‑і, ж.

Мазь з дзёгцю, смалы і солі для змазвання калёс; калёсная мазь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żupa

ж. капальня;

żupa solna — капальня солі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пасалі́ць, ‑салю, ‑соліш, ‑соліць; зак., што.

1. Усыпаць у страву солі, насыпаць соллю для смаку. Варанецкі дастаў з лажэчніка лыжку, зачарпнуў з драўлянай салонкі солі і пасаліў бульбу. Дуброўскі.

2. і чаго. Солячы, нарыхтаваць у запас. Пасаліць кадушку агуркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раствори́мый раствара́льны, распушча́льны;

раствори́мые со́ли хим. раствара́льныя со́лі;

раствори́мый ко́фе раствара́льная (распушча́льная) ка́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)